Simdiye kadar onca sey yaptim, ne biliim universite kazandigim gun, mezun oldugum gun, is buldugum gun, birseyler basardigimi hissettigim gunler…cok buyuk mutluluklar yasadim… sevincten havalara uctum... Eminim bu basarilari elde edememis olsaydim, sevincten havalara uctugum o gunler yikim olurdu benim icin cunku olmasi icin kendimi sartladigim basarilardi bunlar.
su anda “istifa ediyorum” onceki basari kategorilerimden cok uzak bir adim ama bu saydiklarimda hissetmedigim kadar degisik bir haz aliyorum.. ilk defa yaptigim sey icime tam oturuyor sanki – kendim icin yaptigimi hissediyorum. Degisik.. hayatimin bundan sonrasinda cook mutlu olacagima inaniyorum ama hayallerim gercek olacak gibi bir israrim da yok :) olur-olmaz, olmasi icin elimden geleni yapicam, orasi kesin. Ama farkli olan su: mutlulugumu bu hayallerin gerceklesmesine dayandirmiyorum artik. Kesif benim kesfim, corak topraklar kesfedersem rotayi baska bir yere ceviririm ama kimsenin ayak basmadigi o corak topraklara ayak basmis olarak..
No comments:
Post a Comment