Saklambac

poffff.. isyerindeyim, yapacak bir sey olmamasi ne kadar garipmis. yarin ve oburgun izin alicam, anladigim kadariyla 30 gunden fazla iznin yoksa para olarak alamiyormussun yaniyormus. benim 10 gun iznim kaldi, kullanayim kullanabildigim kadar bari.

birazcik canim sikkin. Haftasonu tepedekilerden biri benimle konusmak istedigini belirten bir mail atmisti sekreterine ama dun sordurdum gerek kalmadi gibi garip bir cevap aldik. Bana deger vermediklerini her ne kadar bilsem de tekrar tekrar bununla yuzlesmek zor oluyor, uzuldum birazcik Bir umut benimle konusur, dinler belki baska bolumlerde birseyler onerir beni degerlendirmeye gayret ederler diye beklentiye girmisim meger. Yok, ayrilis sebebimde sonuna kadar hakliyim. Neden sen gidip konusmuyorsun diyor arkadaslar ama ben kendim birseyler yapmak istemiyorum ki, ben ayrilmaya karar verdim. Eger bugune kadar ortaya koydugum degeri goremedilerse su dakika bunu onlara gostermeye calismak icin cok gec. Mudurum bana soruyor, ne yaparsak gitmezsin ama kosulu var, onlarla calismaya devam edicem.. dolayisiyla baska departmana gecmek istersem parmaklarini kipirdatmayacaklar ve nitekim de oyle oldu. Cikis formuna baska departmanlardaki yeni firsatlara acik oldugumu yazdim ve hepsi birden istifami onayladilar. Ben Etisalat'ta bir koltuk doldurmaktan baska bir sey yapmamisim. Simdi neden 5 sene bekledigime yaniyorum. Hadi ilk iki seneyi sayma, ucuncu sene seni terfi ettiriyoruz ama insan kaynaklari henuz onaylamadi dedikleri anda olmaz demeliydim. Neyse, aldimderslerimi ve kapatiyorum artik bu sayfayi.

Yeni sayfa.. eskiden her yilbasi, her okul baslangici, her yeni baslangicta yepyeni umutlar yeserirdi icimde, yepyeni defterler alir oksardim sayfalarini koklardim kokusunu icime cekerdim sanki o sayfalara ne yazacagimi anlamaya gormeye calisircasina. Artik yeni defterler almiyorum, bu rituel cok gerilerde kaldi. Sanki yeni baslangiclarin eski onemi kalmadi. Aslinda soyle demem daha dogru olacak sanirim, eskiden yeni baslangic demek hosuma gitmeyen - tasimak istemedigim her turlu yuku geride birakip yepyeni ve sadece guzel olan seylere bir baslangic yapmayi temsil ediyordu benim icin. Sanki heh tamam bu sefer cok mutlu olucam, bu sefer cok basarili olucam, heh tamam yeniden basliyorum artik eskiye ihtiyacim yok gibi bir duyguydu ve tabii ki cok kisa zamanda yerini hayal kirikligi aliyordu ve yeni bir baslangicin gelmesini beklerken, gun sayarken buluyordum kendimi. Artik gun saymiyorum. Her gun benim, her gun yeni bir sans, yeni bir umut.. umutsuzluklarim da mutsuzluklarim da benim onlari ortmeye calismiyorum. Onlar beni buldugunda kurtulmaya da cabalamiyorum koyverip agliyorum hungur hungur.. Ve geciveriyor :) Boyle daha dogalmis, daha rahatmis yasamak. O yuzden yeni baslangiclara eski anlamlarini vermiyorum. Yeni hep guzeldir denemeye degerdir ama yeniden baslamak icin yasamiyorum artik. Her gun yepyeni benim icin ve icinde guzel de var cirkin de, sevinc de var huzun de.. Ve en onemlisi gizem var.. cocuksu, yaramaz, oyuncu, gozleri isil isil parlayan bir gizem var gelecek gunlerde..o saklanacak ben bulucam, beraber kahkahalar aticaz, bulamadigim zaman oturup ziril ziril agliycam sonra cikivericek buradayim gel beni bul diycek.. basliycam kosmaya yeniden.. saklambac oyniycaz hayatimin gizemleriyle.. ama artik ben saklanmiycam kesin olan o...