Bir Istanbul macerasi daha sona erdi. Bugun hava cok soguk ve yagmurluydu. Ama Nisantasi'nin bana karanlik, soguk ve yalniz gelmesinin nedeni bu degildi. Sanirim ilk defa Nisantasi'ndan boyle donuk duygularla ayriliyorum. Icim bombos. Limanimdan son zincirlerimi de cozup yelken acmaya hazirim. Arkama donup bakmadan, gemiye atlasinlar diye beklemeden.. Aciliyorum, karanlik sulara, bilinmezlere. Yapmam gereken neyse onu yapicam biliyorum, ama limana bagli olma kendini guvende hissetme ihtiyacindan arinmak kolay olmuyor. Hazirim. Oglumu da almiyorum gemime, cunku o da kendi minik gemisine binip yola cikacak. Beni izleyecek ama yolunu kendi bulacak.
Yarin yeni bir gun. Guzel bir gun olacak...
Offf :( Icim zaten sıkılıyordu... Kafamda milyon tane sey... Bu yazını okuyunca daha da sıkıldım... Nerdesin huzuuurrr...
ReplyDelete