Babay istanbul

Bir Istanbul macerasi daha sona erdi. Bugun hava cok soguk ve yagmurluydu. Ama Nisantasi'nin bana karanlik, soguk ve yalniz gelmesinin nedeni bu degildi. Sanirim ilk defa Nisantasi'ndan boyle donuk duygularla ayriliyorum. Icim bombos. Limanimdan son zincirlerimi de cozup yelken acmaya hazirim. Arkama donup bakmadan, gemiye atlasinlar diye beklemeden.. Aciliyorum, karanlik sulara, bilinmezlere. Yapmam gereken neyse onu yapicam biliyorum, ama limana bagli olma kendini guvende hissetme ihtiyacindan arinmak kolay olmuyor. Hazirim. Oglumu da almiyorum gemime, cunku o da kendi minik gemisine binip yola cikacak. Beni izleyecek ama yolunu kendi bulacak.
Yarin yeni bir gun. Guzel bir gun olacak...

Nefes Terapisi

Burcu ne zamandir nefes terapisi deneyelim diyordu. Bugun kafamiza esti, ayarladik ve gittik. Benim ihtiyacim yok, gerek de yok zaten, Burcu ile keyifli zaman gecirelim diyerek gittim. Ama hic beklemedigim bir tecrube yasadim, Dubai de de varmis bir Turk bayan nefes terapisi veren, simdi ona ulasmaya calisiyorum.
Once senin nefes analizini yapiyor, nasil nefes aliyorsun, sonra bu analizden yola cikarak vucudunda belirledigi enerji noktalarina baski uygulayarak sana derin nefesler aldirarak bir calisma yapiliyor. Once garip geldi ama karindan derin nefes alip vermek, pozitif telkinler, masaj benzeri basinc uygulamalari derken bir baktim gozyaslari pitir pitir dokuluyor gozlerimden. Muzigin frekansi da cok etkiliydi sanirsam. Son asama da meditasyon. Smdiye kadar hic yapamadigim bir sey oldu ve sanki kendi varligimla temas edebildim, icimi bir cosku mutluluk heyecan hayranlik cok farkli duygular kapladi. Uyumadim ama uykuya benzer derin bir moda gectim, ilk defa! Cok ilgincti. Iyice meraklandim simdi bu nefes terapisi konusunda. Arastiricam ve dubaideki bayana ulasirsam gidicem. 5-6 seansta tam bir bilincalti temizligine ulasiliyormus. Nefes almak oyle kuvvetliydi ki basim dondu bir ara, uyustugumu hissettim. Soyledigine gore nefes kapasitesi de cok artiyormus bu terapi ile ve aldigin oksijen miktarini artirdigin icin hastaliklara karsi da dogal bir savunma mekanizmasi ousuyormus. Meditasyon kismindaki ruhi doyum da kisiyi pozitif bir ruh haline yukseltiyor. Neden olmasin! :)

Keyif

Ilik bir dus, radyom, renk renk ojelerim ve boza ile sari leblebi :) otel odamda picamalarimla keyif yapiyorum. Seviyorum ben bu istanbul seyahatlerini..

Merhaba Istanbul

Yine Istanbul, Nisantasi zamani. Dun cok kotu bir gun gecirdim. Bakicimizin aksam yatagina yastik doldurup uyuyormus setup i kurup evden gizlice arkadaslariyla bulusmaya gittigi gunun ertesi gunuydu. Yine bircok seyi sorguladigim, kendimle hesaplastigim, kendimle basbasa kalmaya ihtiyacim olan bir gundu ve tabii ki Kaan'la tum gun evde olmak hic yardimci olmadi. Agladim zirladim cocugun da onunde sanki o buyuk oldu ben cocuk. Neyse... Zor bir gundu, belki sonra deginirim yasadiklarima.
Geldim Istanbul 'a. Havasi iyi geldi direkt, tatli bir yagmur var. Ara ara da gunesliydi. Yalnizligi seviyorum buradaki, kendimle kalabilmeyi seviyorum. Otel odami, nisantasi sokaklarni ve tabii ki terapi odasini... Cok yuklu geldim bu sefer, bilemedigim basedemedifim duygularla kendimi yiye bitire geldim. Her zamanki gibi iyi geldi Dilek Hanim :)... Boyle zamanlarda elimden tutan oldugunu bilmek oyle kurtarici oluyor ki.
Arkadaslarim bazen soruyorlar dusunuyor musun ne konusacagini terapiye giderken diye. Ne kadar dusunsem de o koltukta cikanlar tamamen farkli, beklenmedik konular olabiliyor. Bu sefer agzimdan dokulenler " ben neden normal olamiyorum" oldu.. Normal insanlar gibi olmak istiyorum. Herseyi analiz etmek, irdelemek hele ki boyle kendimi tuketircesine yorumlamak sorunu kendimde aramak istemiyorum artik. Bir anormallik var bende :) Bakalim bu beni nereye goturecek.
Kaan'in ogretmeni ile aramda yasananlari anlattigimda benim gibi duymuyorlar cocugumu dedim. Duymamalari sayesinde cocugun adaptasyon yetenegi gelisir dedi. Bu carpici geldi bana. Yani buyudugumuzde iste, okulda, toplumun cesitli ortamlarinda cesitli durumlarla karsilasacak ve eger onu hep "annesi gibi duyan, anlayan" ortamlarda buyutursem hep odak noktasi olmak isteyecek, hep onu anlasinlar, hos tutsunlar isteyecek. Yani aslinda okulda oglumun adapte olmak zorunda kaldigi durmlar aslinda onun gelisimi ve uyumu icin onemli. Tabii ki tehdit, korkutma gibi seylerden bahsetmiyoruz ama surekli "aa kaan uzulmus mu" gibi super anlasilip ilgi odagi oldugu bir ortamda olmasi da gerekmiyor. Bunduygularla basetme yeteneginin de gelismesi gerekiyor.  Biraz rahatlatici...
Seans zamaniiiii gidiyorummm...

PART2> Ogretmen kimin problemini cozmeye calisiyor?

Bugun okula gittigimde Kaan'i merdivenlerden asagi ayni kiyafetlerle inerken gorunce icime sular serpildi, ogretmenine tesekkur ederim bir cozum bulmussunuz sanirim dedim. Bana bugun altina hic yapmadi cunku zorla tuvalete oturttum demez mi! Biz aslinda cocuklari zorlamayiz ama siz zorlayin dediginiz icin yaptim dedi bir de... Kan beynime sicradi :( Hemen sordum, siz zorlayinca uzuldu mu, reaksiyonu ne oldu diye. Istemedi ama ben sarki soyleyip oyunlar oynatip dikkatini dagittim dedi bir de.. Yani ozru kabahatinden beter, oglum uzulduyse bile uzuntusunu disa vurmasina izin vermeyip bak kus bocek muhabbeti yapilmis :( Bu kadin gercekten benim bir ogretmenden beklentilerime cevap verecek duzeyde bir egitmen degil. Sabah Burak'in onerisi olan basamagi kullandirdi mi diye sordum, yooo esiniz oyle bir sey soylemedi dedi. Anlamamis bile Burak'in soyledigini, dinlemiyor derken dogru teshis etmisim kesinlikle. Bana yine ayni dilleri dokmeye calisti, butun ogretmenlere sormus, hepsi ayni seyi soylemisler "cocuklar evde farkli, okulda farklidir" bana bunu kabul ettirmeye calisiyor var gucuyle. Daha fazla didismedim. Dogru mudurun odasina gittim. Anlattim. Benim Montessori egitimini secmekteki amacim kucuk yastan itibaren bir birey gibi davranilarak kendine guvenen cocuklar yetistirilmesi idi.. Ama karsilastigim sey bundan cok uzak dedim. Oglumun bir sikintisi var ve cocuklar boyledir diyerek gecistiriliyor ve training pant giydirilmesi oneriliyor, bu konuda biraz meraklanin cozum bulun dedigim ogretmen ertesi gun bana oglunuzu zorla tuvalete oturttum diyor! Ustelik ben oyle demisim. Ogretmeni degistirmek istiyorum dedim. Mudure hanim beni "mudure hanim" gibi dinledi.. oo cok haklisiniz vs vs.. Ama nedense beni tatmin etmedi, yine beni duymadigini hissettim- kizgin bir veliyi yatistirarak gorevini yapan bir mudureyi gordum karsimda. ogretmen ile konusacakmis, persembe tekrar gorusecegiz bakalim. Hislerimde hakli mi cikicam bakalim. Sanirim ogretmen degisimi konusunda israrli olucam. Kaan ogretmenine alisti ama cok baglandigini dusunmuyorum. Sinif degistirmek belki zor olur ama halen ayni yuvada olacagi icin cabuk alisir. Baska bir ogretmen daha iyi cikacak mi benim beklentilerim dogrultusunda hicbir fikrim yok. Ama elimden gelenin en iyisi bu gibi duruyor ve denemezsem oglumun iyiligi icin cabalamamis hissedicem kendimi. Bakalim. Gorelim neler olacak.

Ogretmen kimin problemini cozmeye calisiyor?

Kaan tuvalet kullanmaya basladi :) Terapistimle cok degil iki ay evvel tuvalet egitimi konusunu da konusmustuk. Cocuklar hazir olduklarinda kendiliklerinden bezi birakirlar anne de Kaan buyudu artik der ve bezleri kaldirir bu kadar demisti.. Tam inanamamistim ama tuvalet egitimi planlarimi da rafa kaldirmistim. Tuvalet adaptoru alip odasindaki tuvalete koymustum ve hazir oldugunda bez yerine don giyecek benim oglum ve tuvalete yapicak cis kakasini demistim. Bu kadar..
Gecen hafta bir gun "no bez no bez" dedi ve don giydi. Bezleri kaldiralim artik annecim dedim evet dedi. Ve o gunden beri tuvalet kullaniyor!

Yalniz bir sorunumuz var.. Yuvada ilk gun gayet guzel cise gitti, hic kazasiz dondu eve. Ama ikinci gun altina kaka yapti ve cocuk tersine dondu. Evde bile tuvalete gitmez oldu. Karsima alip konustum, don giymeyi tuvalete cis-kaka yapmayi gercekten istediginden emin oldum once. Sonra okulda ne yasadigini anlamaya calistim, uzulmus altina kaka yapinca. Ama tabii otesini anlayamadim yani ogretmen kotu mu davrandi, davranisi ile hosnutsuzlugunu mu ifade etti, zorladi mi... bu detaylari bilmiyorum. Konusmak ise yaradi ve oglum tuvalet kullanmaya devam etti.

Dun okula giderken tuvaleti kullanacagina inaniyordum cunku okulsuz gecen 4 gunde tek bir kaza olmamisti. Ama tum gun uzerine yapmis oglum. Ogretmeni geldi konusmaya, Kaan tuvalete goturdugumuzde yapmiyor ve bize soylemiyor. Uzerine yapinca soyluyor. Temizlemek cok zor oluyor, training pant giydirebilirsiniz diger aileler boyle yapiyorlar dedi. Fittirdim! Artik bu "cok zor oluyor" kelimesini duymak istemiyorum sizden, cocuk gecis asamasinda, sizden destek bekliyorum dedim. Kaan evde tuvaleti cok guzel kullaniyor ve kendi istegiyle basladi ve belli ki okulda bir sikintisi var, bu konuda MERAKLANMANIZI bekliyorum sizden dedim. Evet, evinde tuvaleti duzgun kullanabilen bir cocuk benim gozetimimdeyken acaba neden tuvaleti kullanmakta sikinti cekiyor diye dusunmesini, kafa yormasini istiyorum. Ama ogretmen icin Kaan'in icinde bulundugu durumdan once kendi icinde bulundugu durum oncelikli gozukuyor. Aman egitim donu giysin de rahat edelim, ortalik batmasin! Ogretmen once kendi sorununu cozmeye calisiyor. Dedim giydirmiycem cunku bunu yapmak demek "Kaancim sana guvenmiyorum, altina yapacagini da kabul ediyorum o yuzden sana egitim donu giydiricem" demek olur ben ogluma guveniyorum, siz de guvenin bence dedim.

Ona soylediklerimi duydu mu emin degilim cunku surekli "biz hep tuvalete goturuyoruz, biz cok iyi davraniyoruz, korkutmuyoruz, Amelia cok tatlidir vs vs vs.." hep savunma cumleleri.. Bir durup dusunmuyor. Cunku kendine - sinifina donup bakmasi ve belki de yaklasimini degistirmesi gerekecek. Onun yerine bana kendi dogru bildigini kabul ettirmeye calisiyor "cok cocuk var boyle, evde yapiyorlar okulda yapmiyorlar, bazi cocuklar boyledir, evde baska okulda baska!" Kesinlikle katilmadigimi soyledim. Kaan ayni Kaan - tuvaletinin ne zaman geldigini bilen bir cocuk bu demek ki olay farkindalik veya bilmemezlik degil. Cocuk kendini tuvalete gidecek rahatlikta hissetmiyor.

Bugun babasina "basamak" istedigini anlatmis kuzum. Evde tuvaletinin onunde basamagi var kendi cikip iniyor, ogretmenine anlatmis babasi bakalim cozum olacak mi.

Dun epey kafa yordum bu konuda.. Sikintimin kaynagi kesinlikle Kaan degil, Kaan tuvalet olayini bitirdi - cis, kaka ne zaman geliyor biliyor ve kendi kontrolunde yonetebiliyor. Benim endisemin ogretmen oldugunu farkettim. Ogretmen oglumu dinleyip gormuyor, meraklanmiyor sikintisinin ne oldugu konusunda... Bu Kaan'a ne hissettiriyordur kismi da beni endiselendiriyor ama o konuda da soyle hissettim. Kaan okula cok mutlu gidip cok mutlu donuyor demek ki mutlu :) Cisi kakayi uzerine yapmis olmak Kaan icin travmatik degil ama belli ki ogretmen icin travmatik :) Sanki birseylere tepki veriyor Kaan ve bu onu mutsuz etmiyor :) Elimden gelen bir sey de yok cunku gun icinde kendi yontemlerini kendileri bulmak zorundalar. Ben ve babasi oglumuza guvendigimizi gosteriyoruz, gerisini o halledecek :) Bakalim gun sonunda bizi nasil bir sonuc bekliyor.



 

Kendime yeni bir ben lazim :)

Harika bir uzun haftasonu oldu! Persembe gunu tatildi, haftasonuyla beraber 3 gun tatil olmus oldu- ay artik benim icin bu pek bir sey farkettirmeyecek ne garip... neyse..
Carsamba is cikisi Etisalat'tan kizlarla M&S binasinda late lunch yaptik.. Cocuklarini getirmislerdi ben de Kaan'i getirttim. Oyun alaninda oyle guzel oynadilar ki hem biz hem cocuklar cok guzel vakit gecirdik..
Persembe "me day" ilan edip Kaan'i Chassy ile evde biraktim. Banu ile sabahtan Westin de kahvalti, sonra Al Bandar'da beach keyfi, sonra Souk'da lunch yaptik.. Super keyifliydi. Ayni aksam ladies night ayarlamistim, Ornina'da keyifli bir aksam oldu. Cikista Al Bandar'da ortalik yerde Nilgun ile parende attik yine hahahahah.. cok zevkliydi. Yil sonuna kadar 12 farkli yerde parende atarken resim cekinicez, hedef koyduk!
Cuma gunu Banu ve Kaan ile Shangrila'nin havuzuna gittik. Kaan havuza bayiliyor, ben de seviyorum oranin havuzunu.. Tepisti tepisti, eve gelince zor uyuttum ama bir uyudu uyanmak bilmedi sonra hahahah. Duygularda mangal vardi ona da gec kaldik hatta. Cok keyifli bir mangal aksami oldu.. Uzun bir zamandan sonra Tabu oynama firsati da bulduk :) Cocuklarla epey zorlandik ama azimli ciktik hahahhahaha Bir ara cildirmis bir sekilde cocuklara bagirirken buldum kendimi - amanin dedim cocuklardan beter ihtiyacim varmis benim oyun oynamaya..
Ve bugun de sabah 40dk yuruyus yaptim.. Harika bir kahvalti hazirladim, sonra oglusumla bahcede oynastik... Kaan bugun 4 kere tuvaletini soyleyip tuvalete cisini yapti ama sonra ben disari ciktim, dondugumde altinda bez vardi :( Chassy uyurken yatagina kakasina yapti, sonra da bez istedi dedi.. eminim cocuk korkmustur kakasini yataga yapinca, Chassy de dunden razi teslim olmustur bez takmaya cocugu cesaretlendirmek yerine.. Neyse evde oldugum bir 3-5 gun zaman diliminde hallolacak bu cis-kaka muhabbeti eminim. Cunku ben hicbirsey demeden Kaan kendisi don giymek istiyor zaten. Bakalim.. Neyse sonra Ikea ve Ace yaptim.. Bahcemi guzellestirmek istiyorum. Birseyler bakindim ama henuz almadim.. salincak cok istiyorum ama biraz daha geziniim.. 5 cayina Banu'daydimmm! Blueberry Muffin yaptik beraber ve afiyetle yedikkkkk harikaydiiiiiiiiiiiii... Ay vallahi dolu dolu bir haftasonu olmus..

Veeee bu aksamm.. Kaan'i yatirdiktan sonra birden dusundum.. Ee Lemis, yarin is yok? Bir anda nese doldu icim :)  Sirketten bir arkadas az evvel mesaj atti, yarin ise gitmeyecek olmak nasil bir duygu? Valla guzel bir duygu. Guzel olan "ise gitmemek" degil ama bence "istemeye istemeye o ise gitmek zorunda hissetmemek". Iste tam da boyle hissediyorum :) yarin ola hayrola.. Herkese sevgiler, yarin isbasi yapan arkadaslarima da kocaman bir KOLAY GELSIN diliyorum :)

Good Bye Etisalat..

Ve iste bir devir daha kapandi.. 5 yila varmak uzere olan Etisalat macerami sonlandirdim. Son gun sabah kalkip 3 kiyafet degistirdim, ne giysem yakistiramadim uzerime sanirim ozel hissetmek istedim kendimi. Sagolsun ofisten arkadaslar o gun cok ozel hissettirdiler beni, ne giydigimin bir onemi kalmadi.. Oglen bizim kattaki acik alana cagirdilar beni de.. Harika bir cicek arajmani - laleler ve lilly.. rengarenk oyle guzeldi ki! Pasta ve ikramlar! Farewell karti icin de Ninan'in (benim ekibimdeki arkadaslardan biri) esi el yapimi bir kart hazirlamis.. Sonra bir de plaket yaptirmislar.. Ortaya koyduklari emek cok hosuma gitti, beni mutlu etmek icin ellerinden gelen cabayi gostermisler. Kartimi elime alip icini actigimda daha da cok sasirdim cunku hic bu kadar kalabalik bir farewell karti gormemistim.. Meger 5 sene icinde ne cok insanla etkilesip ne cok insanla bag kurmusum.. Oyle guzel dilekler, oyle guzel anilar sigdirmislar ki kartima! Cok ozel bir armagan oldu bana. Veda konusmasinda da onlara ne kadar ozel olduklarini soyledim, herbiri ile gercekten de paylastigim cok farkli seyler olmus.. Kimisiyle film alisverisleri, kimiyle cocuk muhabbetleri, kimiyle hobi muhabbetleri, kimiyle kariyer muhabbetleri, kimiyle hayat felsefesi, kimiyle de sadece is muhabbeti... her telden calmisiz.. Hepsi ayri  ayri beni cok ozleyeceklerini soylediler, samimi olduklarini hissettim.. Gozler yalan soylemez. Cok ozel hissettim o gun.. Ben de ozleyecegim.. Pek cok seyi. Ama kendim icin en dogru adimi attigima inancim buyuk.. Yolum acik olsun..

Yataginda uyu Kaan!

Kaan da ben de degisik bir surecten geciyoruz. Ben eve cikacak olmanin panigini yasiyorum azicik, oglumun yapismalari, ayrilamama problemi ( benim mi kaanin mi hala anlayamadigim) vs..  Ve kaani aklimca terbiye etmeye calisiyorum ve tabii geri tepiyor.
Su anda yasadigim baslica kriz yataginda uyumak.. Gunduzleri Chassy gayet guzel yatagina yatiriyor uyuyor, yatagiyla bir derdi yok. Ben de bana inat yapiyor diye israrla aksamlari yataginda uyumasini saglamaya calisiyordum. Daha yataga gitmeden basliyor "no uyu!" Yataga koyunca "anne yatak" dil dokmeler, kizmalar, aglata aglata uyutmaya calismalar... Bunlarin hepsi beni gerdikce gerdi...  Iki aksam evvel yine sinir kupu bir sekilde kaani ikna etmeye calisiyorum yatagina koymusum, o da aglamakli aglamakli anne yatak diye deebeleniyor. Kizdim, bagirdim, iyice dellenmisim... "Neden oglum neden yatmiyorsun yataginda!" Diye bagirdim ve bana son derece masum ses tonuyla "Kaan hasta" demez mi.... Gercekten de hastaydi... Simdi bile gozlerim doldu.. Basladim aglamaya karsisinda :( o anda oglumu gormezden gelip sirf kendi endiselerim yuzunden onu yataginda uyumaya zorladigimi farkettim. Kaan da cok sasirdi, uzuldu.. Aldim kucagima, ozur diledim. Annenin cani sikkindi, sabredemedi oglum dedim, anne uzuldu ama senin yuzunden degil merak etme dedim. Iyi olacak annen merak etme oglum dedim ve benim yatagimda misil misil uyuduk. Oyle kotu oldum ki, saat on olmustu artik iki saattir kendimi de onu da nasil yiprattigmi farkettim :(.
Dun aksam yine uyku saati gelince "anne yatak" dedi. Kucaklayip yatagina koydum, guzel guzel acikladim, uyumaya calis uyuyamazsan bana seslen annenin yatagina gideriz oglum dedim. Ise yaramadi, gittik benim yataga. Yanina uzanmis uyumasini beklerken dedim ki ben niye yaninda yatiyorum ki? Anne yatak diyor ama anne benimle uyu demiyor ki! Ben iceri gideyim oglum sen uyu dedim tamam dedi! Kendi kendime aferin dedim, cunku ccuga yapisan bendim aslinda onun talebini yanlis okuyan da bendim. Ben icerde mutfaktaislerimi yaptim. Hapsirik tiksiriklar yuzunden uyuyamadi ve beni cagirdi. Yanina yatmami istedi bu sefer, yattim. Bu sefer isteyen oydu cunku. On dakika debelendi uyuyamadi. Oglum sen burada rahat edemedin hadi gel seni yataina yatirayim dedim ve tamam dedi! Bu kadar kolay miydi yani iki aksamdir iskence uyguluyordum cocuga diye hayiflandim. Guzel guzel uyudu yavru kusum. Bundan sonra oglumun ihtiyaclarini daha dogru tercume etmeye calisicam. Cunku endisesi ve intiyaci giderilince her ikimizi de mutlu eden sonuclara variyor isler kendiliginden. Misil misil uyu beim canim oglum!

2012 ilklerim

Daha evvel adi gecti mi bilmiyorum ama burada kipir kipir, enerji dolu, fistik bir arkadasim var Nilgun. 2012 senesi icin kendine 12 yeni sey deneme hedefi koydu ve basardi! Hedefleri koydugunda beni bu kadar etkilememisti ama hedefine ulastigini soylediginde cok etkilendim ve ben de bir dusuneyim hayatimdaki yenilikleri dedim, 2012 de neler yapmisim. 2013 icin de kendime hedefler koymaya karar verdim ama biraz dusunmem gerekecek hahahah
2012 ilklerim:
1-) Yilbasinda dukan diyetine basladim, hayatimdaki ilk diyetti :) iki ayda 72 den 58 e dustum ;)
2-) Ilk defa takma kirpik kullandim, tek tek eklenenlerden, super havaliydi bak bunu bir daha yapabilirim
3-) Ilk defa spa'da masaja gittim, ama yanlis secim yapmisim heralde epey canim yanmisti hahaha o yuzden bir daha gitmedim
4-) Ilk defa bahceme cicek ektim, su anda hepsi olduler gerci :p
5-) Oglum yuvaya basladi
6-) Shuttle therapy ye basladim, istanbula gittim geldim.. Nisantasina asik oldum..
7-) Etisalat akademide egitime katildim, bes senede ilk defa :)
8-) Duzenli spora basladim, bu hayatimdaki ilk degil elbette ama uzunca bir suredir yapamadigim birseydi..
9-) Madonna konserine gittim
10-) Ilk babyshower partime katildim
11-) Istifa ettim :) Netone'dan da istifa etmistim ama nedenleri cok daha farkliydi
12-) Coaching egitimlerine basladim
13-) Oglumun ilk veli toplantisina katildim :)
14-) Bunu yazmaya henuz hazir degilim :) ama benim icin cok buyuk bir adim atmayi basardim.. Zincirlerimden kurtuldum, kendi basima ayakta durmayi basardim. Bu yil her sene buyudugumden biraz daha fazla buyudum :)

Listen to me very carefully!

Az evvel garip bir tecrube yasadim. Isten cikis islemlerim icin finans departmanindan biri aradi beni. Son derece soguk bir ses tonu ve mekanik, bikkinlik sezdim sesinde adamin. Benimle konusma tarzi rahatsiz edici geldi bana, "listen to me carefully!" Ile baslayan, bir suru "don't do....." Cumlesi iceren bir konusma oldu. Exit formu nasil doldurmam gerektigini anlatiyordu.

Once irrite oldum, ama sonra soyle dusundum - bu adam yanlis doldurulmus formlarla ugrasmaktan kriz gecirmis olmali ve su anda bir genelleme ile bana yaklasiyor "herkes bu formlari yanlis dolduruyor, basima is aciyor" dolayisiyla ben onun icin potansiyel bir bas belasiyim :) o yuzden de almis sopayi eline, en sert ses tonunu takinmis, bana bunu boyle yapmalisin yoksa fena olur demeye calisiyor :)

Sonra kendime dondum, bu formu nasil dolduracagimi gercekten bilmiyorum cunku hicbir yerde bir prosedur yazmiyor, bilgi verilmemis. Bu adam bana bu konuda yol gosteriyor, yanlis bir iletisim yontemi kullaniyor ama bu onun problemi. Dolayisiyla adamin konusmasindaki tum o negatif detaylari gormezden gelerek asil benim icin oneli olan seye, bilgiye odaklandim. Anlamadigim yerleri "bunu gercekten anlamak istiyorum, sunu soyle yapacagim, degil mi, tekrar anlatir misiniz" gibi yonlendirme ve konfirmasyonlarla istedigim bilgiyi alabildim. Kapatirken de cok tesekkur ettim kendisine ve o da anlasilmis olmaktan memnun kapatti telefonu.

Eger adamin tarzina takilsaydim, muhtemelen formda anlamadigim detaylari sormaya cekinecek-cunku adamin tarzi insana "bilmiyorsun  ve yanlis yapacaksin herkes gibi" duygusunu iliklerine kadar hissettiriyor- sormadigim icin anlamayacak ve bocalayacaktim. Adamin yanlis formlarla ugrasmak zorunda kalmasinin bir nedeni de yine kendisi olabilir ama bunu boyle goremedigi cok acik.
Ne ilginc su iletisim dedigimiz sey. Bazen cok kolay bazen de inanilmaz zor.

Belly dancing

Bu hafta simdiden iki gun spora gittim. Hedeflerimden biri haftada 3 gun spor yapmakti. Yillardir spor yapicam yapicam deyip de yapmayan ben icin bu harika bir skor!

Son gittigim gun zumba dersi yerine arap muzigi esliginde oryantel dans yaptik :) Meger onceden planlamislar arap hatunlar dansoz gibi kiyafetlerle, sangirtili kemerlerle geldiler :)  Bunlari boyle dansoz kiyafetleriyle gorunce dokturecekler sandim. Beni de avrupali gorduler herhalde sen de denersin hadi sen de kemer tak falan diyorlar :) Ben hocadan bir tane hani su bele baglanan parali kemerler var ya onlardan bagladim esofmanimin uzerine. Hoca basladi kivirmaya ama bi saga bi sola kivirtiyor baska numara yok :) Muzik beni benden aldi bir kere, kapi gicirtisina oynayan ben durur muyum hehehe biraktim dersi mersi basladim dansetmeye :) Kizlar koptular aaaa sen nerden biliyorsun dansetmeyi kimden ders aldin falan hehehe Sonra herkes basladi kendince dansetmeye  biraktik dersi mersi bi saat cilginlar gibi dansettik.. hicbir aerobic ya da zumba dersinde bu kadar terledigimi hatirlamiyorum, super oldu hahahah! Aklimdan gecmedi degil bak gideyim Asena ya da Dansoz Tanyeli'nin cd lerinden ogreneyim bisiler belly dancing dersleri vermeye baslayayim hahahahah ay neden olmasin valla.. Bunu bir dusuneyim ;)

Coaching - Kendimle grur duydum!

Az evvel ilk client'im ile (yakin arkadaslarimdan bazilari ile de coaching denemeleri yapiyoruz, onlari saymiyorum) basarili bir seans yaptim. Ustelik telefonda! Neden "ustelik" cunku yuzyuze olmazsa cok da verimli olmayacagi gibi bir onyargim vardi ve onu yendim! Client im bundan evvelki seans sonrasinda cokca dusundugunu ve konustugumuz degerleri dogrultusunda adimlar atmaya basladigini ve kendini daha iyi hissettigini soyledi. Seans boyunca bolca listening yaptim, coaching toolbox dan en az 4-5 tool kullandim, zamani cok iyi yonettim.. Ve kendime kocaman bir aferin verdim! Ses tonundan anladigim kadari ile client'im da memnun ayrildi bu gorusmeden :)

Coaching'in benim icin buyulu olan yani insanlarin kendi potansiyellerini kesfetmelerine, hayatlarindan daha mutlu olmalarini saglayacak adimlar atmalarina yardimci olabilmek! Bu beni inanilmaz aska getiriyor! Daha yolun cok basindayim ve ogrenecek, tecrube edecek binbir turlu sey var ama simdiden degisimin sinyallerini alabilmek beni cok heyecanlandirdi. Bir de bu iste beni heyecanlandiran seylerden biri insanlarla calisiyor olmak yani bu zaten cesitlilik anlaminda milyon olasilik demek ve kendimi gelistirmek icin inanilmaz bir potansiyel demek! Kos Lemis Kos :)

Ben mi ayrilamiyorum oglum mu?

Bu sabah oglumu yuvaya ben biraktim. Hep babasi birakiyordu ve cogu zaman da el sallayarak gule oynaya gidiyordu yuvaya. Bu sabah okula giderken "anne okul?" demeye basladi anne de mi okula geliyor diye soruyor. Ben de anne seni birakip donecek sonra gelip seni alacak oglum dedim. Ama okula 3 adim kala kucak istedi ve okulda yaninda durdugum her dakika "anne okul?" diyerek benim de kalip kalmayacagimi sordu. Her ne kadar kalmayacagimi soylesem de giderken miziklanmaya basladi. Ben oglumla konusup ikna etmeye calisirken ogretmeni aliyim mi Kaani diye sordu ben hayir demeyince - tereddut ettim cunku konusarak ikna edebilecegimden emin olamadim - ogretmeni Kaani kapip bak cicek bocek diye uzaklastirdi. Kaan'in en sevmedigi sey aslinda bu - engellenmek.. Dikkatini baska seye cekmeye calisarak esas ihtiyac duydugu duygudan uzaklastirilmaya calismak. Ise de yaramiyor zaten oglum aptal degil ki, bebek hic degil. Tabii zaril zurul aglamaya basladi. Ama burada kabahat ogretmende degil, ben oglumu ikna edemeyecegimi dusundum - tereddut ettim. Cocuklar inanin boyle duygulari hemen kapiyorlar. Annem beni burada birakmaktan dolayi endise duyuyor iyisi mi ben annemi birakmayayim oluyor.. Dolayisiyla benden ayrilamayan oglum degil ondan ayrilamayan benim aslinda.. Isten ayrilinca duzenli olarak ben goturup getiricem, bakalim o zaman deneme yanilma yontemi ile birseyler yapicaz, bir yolunu bulucaz.
Oglumu aglarken okulda birakmak icimi burktu yine, aslinda aglamasi degil problem de engellenmis olarak ve "oo kaancim annen gittigi icin uzgunsun degil mi?" deyip once cocugu anlamaya calisacak birileri etrafinda olmadigi icin uzgunum birazcik. Yarin ogretmenlerle konusma gunu belki bunu aciklamaya calisirim ogretmenine.

itiraf: kendime gicik oluyorum

Bazen oyle bir ruh halinde oluyorum ki kendi kendimin arkadasi olsam acaip gicik olurdum bana diyorum :) Bu postu yazmayi kac gundur dusunuyorum ama erteliyordum. Simdi yeterince pisti duygularim servise hazir demek ki, buyrun bakalim :)
Arkadas ortamlarinda elimde olmadan gozlem yapiyorum. Duyularim antenler gibi her daim acik, ozellikle anne-cocuk, kari-koca iliskilerinde elimde buyutec var gibi dolasiyorum ortalikta. Cogunlukla bunu hissettirmesem de bazen bana dokunan olaylar cereyan ettiginde sozlu veya mimiklerle arkadaslarima tepkiler veriyorum :( Onaylamaz bir bakis ya da kaslarimi catmak ya da "oyle deme" gibi... Birkac kez arkadaslarimin da huzurlarinin kactigini hissettim. Nasil kacmasin ki? Ben olsam gicik olurdum bana iste :(
Kendi hayatimi, duygularimi, iletisimimi didik didik etmekten bu artik yasam bicimi haline gelmeye basladi. Halen oturtamadigim, cevabini aradigim pek cok sey oldugu icin de kendi sablonlarima oturtamadigim olaylar karsisinda kut diye tepki veriyorum haddim olmadan. Kendimi hani araba kullanmayi ogrenirken fren-debriyaj-gaz-vites-aynalar her detayi ayri ayri kontrol etmeye calisirken bulur ve arabayi tokezleye tokezleye kullanirsiniz ya, aynen oyle hissediyorum. Insallah bir gun tek tek her detayi dusunmeden otomatik olarak gaza frene debriyaja basip rahatca vites degistirdigim ve yolcularimi da hoplatmadigim seyahatler yapabilicem :)
Canim arkadaslarim, size sonsuz tesekkurler.. Beni bana ragmen araniza aldiginiz, "sen de kim oluyorsun?" demediginiz ve hosgorunuz icin! Siz siz olmaya devam edin cunku ben sizi siz oldugunuz icin cok seviyorum.
Oh, yazdim rahatladim ;)

Sali Kahvesi

Abu Dhabi Turkish Delights bayanlari sali sabahlari ayda iki kere bulusuyorlar :) Yarin ilk sali kahveme gidiyorum onlarla bulusmaya ve bu bana garip bir heyecan veriyor :) Kendimi evden kacta cikayim, ne giyeyim, sonrasinda ne yapayim planlari yaparken buluyorum, cok keyifli. Onceden facebook grubu cok takip etmezdim, artik surekli bakiyorum bayanlar ne yazmis neler yapyorlar. Sali kahvesi anonsunu gorunce hemen atladim :) Iclerinden cok azini taniyorum onceden bu benim icin gitmeme bahanesi olurdu kesin, cok sicak kanli gozukmeme ragmen yeni insanlarla tanismaya cok da  hevesli degildim. Simdi ise bambaska hissediyorum. Gideyim, tanisayim, havadan sudan konusayim, onlari dinleyeyim istiyorum. Galiba insanlari gozlemlemeyi de seviyorum artik eskiden insanlarla tanisip iletisim kurmaktan bu yuzden kaciniyordum cunku onlarin kaygilarini, uzuntulerini uzerime giyip sahip olmak istedigim seylere sahip olduklarini gorunce de kiskaniyordum. Simdi ise ben kimim, ne istiyorum, bir seye sahip degilsem neden sahip degilim gorebiliyorum, onceden goremiyormusum demek ki :) Ben beni gercekten sevmeye basladim galiba :)

Saklambac

poffff.. isyerindeyim, yapacak bir sey olmamasi ne kadar garipmis. yarin ve oburgun izin alicam, anladigim kadariyla 30 gunden fazla iznin yoksa para olarak alamiyormussun yaniyormus. benim 10 gun iznim kaldi, kullanayim kullanabildigim kadar bari.

birazcik canim sikkin. Haftasonu tepedekilerden biri benimle konusmak istedigini belirten bir mail atmisti sekreterine ama dun sordurdum gerek kalmadi gibi garip bir cevap aldik. Bana deger vermediklerini her ne kadar bilsem de tekrar tekrar bununla yuzlesmek zor oluyor, uzuldum birazcik Bir umut benimle konusur, dinler belki baska bolumlerde birseyler onerir beni degerlendirmeye gayret ederler diye beklentiye girmisim meger. Yok, ayrilis sebebimde sonuna kadar hakliyim. Neden sen gidip konusmuyorsun diyor arkadaslar ama ben kendim birseyler yapmak istemiyorum ki, ben ayrilmaya karar verdim. Eger bugune kadar ortaya koydugum degeri goremedilerse su dakika bunu onlara gostermeye calismak icin cok gec. Mudurum bana soruyor, ne yaparsak gitmezsin ama kosulu var, onlarla calismaya devam edicem.. dolayisiyla baska departmana gecmek istersem parmaklarini kipirdatmayacaklar ve nitekim de oyle oldu. Cikis formuna baska departmanlardaki yeni firsatlara acik oldugumu yazdim ve hepsi birden istifami onayladilar. Ben Etisalat'ta bir koltuk doldurmaktan baska bir sey yapmamisim. Simdi neden 5 sene bekledigime yaniyorum. Hadi ilk iki seneyi sayma, ucuncu sene seni terfi ettiriyoruz ama insan kaynaklari henuz onaylamadi dedikleri anda olmaz demeliydim. Neyse, aldimderslerimi ve kapatiyorum artik bu sayfayi.

Yeni sayfa.. eskiden her yilbasi, her okul baslangici, her yeni baslangicta yepyeni umutlar yeserirdi icimde, yepyeni defterler alir oksardim sayfalarini koklardim kokusunu icime cekerdim sanki o sayfalara ne yazacagimi anlamaya gormeye calisircasina. Artik yeni defterler almiyorum, bu rituel cok gerilerde kaldi. Sanki yeni baslangiclarin eski onemi kalmadi. Aslinda soyle demem daha dogru olacak sanirim, eskiden yeni baslangic demek hosuma gitmeyen - tasimak istemedigim her turlu yuku geride birakip yepyeni ve sadece guzel olan seylere bir baslangic yapmayi temsil ediyordu benim icin. Sanki heh tamam bu sefer cok mutlu olucam, bu sefer cok basarili olucam, heh tamam yeniden basliyorum artik eskiye ihtiyacim yok gibi bir duyguydu ve tabii ki cok kisa zamanda yerini hayal kirikligi aliyordu ve yeni bir baslangicin gelmesini beklerken, gun sayarken buluyordum kendimi. Artik gun saymiyorum. Her gun benim, her gun yeni bir sans, yeni bir umut.. umutsuzluklarim da mutsuzluklarim da benim onlari ortmeye calismiyorum. Onlar beni buldugunda kurtulmaya da cabalamiyorum koyverip agliyorum hungur hungur.. Ve geciveriyor :) Boyle daha dogalmis, daha rahatmis yasamak. O yuzden yeni baslangiclara eski anlamlarini vermiyorum. Yeni hep guzeldir denemeye degerdir ama yeniden baslamak icin yasamiyorum artik. Her gun yepyeni benim icin ve icinde guzel de var cirkin de, sevinc de var huzun de.. Ve en onemlisi gizem var.. cocuksu, yaramaz, oyuncu, gozleri isil isil parlayan bir gizem var gelecek gunlerde..o saklanacak ben bulucam, beraber kahkahalar aticaz, bulamadigim zaman oturup ziril ziril agliycam sonra cikivericek buradayim gel beni bul diycek.. basliycam kosmaya yeniden.. saklambac oyniycaz hayatimin gizemleriyle.. ama artik ben saklanmiycam kesin olan o...

Hayaller gercek olsa

Simdiye kadar onca sey yaptim, ne biliim universite kazandigim gun, mezun oldugum gun, is buldugum  gun, birseyler basardigimi hissettigim gunler…cok buyuk mutluluklar yasadim…  sevincten havalara uctum... Eminim bu basarilari elde edememis olsaydim, sevincten havalara uctugum o gunler yikim olurdu benim icin cunku olmasi icin kendimi sartladigim basarilardi bunlar.

su anda “istifa ediyorum” onceki basari kategorilerimden cok uzak bir adim ama bu saydiklarimda hissetmedigim kadar degisik bir haz aliyorum.. ilk defa yaptigim sey icime tam oturuyor sanki – kendim icin yaptigimi hissediyorum. Degisik.. hayatimin bundan sonrasinda cook mutlu olacagima inaniyorum ama hayallerim gercek olacak gibi bir israrim da yok :) olur-olmaz, olmasi icin elimden geleni yapicam, orasi kesin. Ama farkli olan su: mutlulugumu bu hayallerin gerceklesmesine dayandirmiyorum artik. Kesif benim kesfim, corak topraklar kesfedersem rotayi baska bir yere ceviririm ama kimsenin ayak basmadigi o corak topraklara ayak basmis olarak.. 

O benim hayat dayanagim, can yoldasim

Bir bayan arkadasim grurla 8 yasindaki oglundan bahsediyor. "O da bana hayat arkadasligi yapiyor, bana destek oluyor, can yoldasi gibi, omzuna yaslaniyorum saclarimi oksuyor. Esim uzaklarda oldugunda..." Konusmanin gerisini dinleyemedim. Gozumde hemen su sahne canlandi.. Esi uzaklarda, esinin,hayat arkadasinin yoksunlugunu ceken bir kadin, ihtiyaclarini gidermek icin 8 yasindaki ogluna  yuklenmis, cocuk da annesine " hayat arkadasligi" yapiyor, annesinin ihtiyaclarini gideriyor.. Cocuklar bizlerin ihtiyaclarini gidermek icin dunyaya gelmemeliler, anneler onlarin ihtiyaclarini gidermeli. Anne hayatinda eksikligini hissettigi seyleri cocugunun varligi ile doldurmaya calismamali.
Bu bahsettigim arkadasi cok iyi tanimiyorum, belki de bu seviyede yasanmiyordur anlattiklari, benim kafamda canlanan senaryo bu oldugu icin yazmak istedim cunku bunu bu sekilde yasayan cok insan taniyorum hayatimda. Cocuk anneye destek olmaya, onun iyi hissetmesi icin elinden geleni yapmaya basliyor, anne iyi hissetmiyorsa cocuk kendini sucluyor ve daha cok cabaliyor, zamanla anne/cocuk iliskisi ortadan kalkiyor ve cocuk annenin arkadasi/sirdasi/yoldasi vs oluyor... Olmasin! Cocuklar annelerinin varligini, destegini sadece kendi ihtiyaclarinin giderildigi anne-cocuk iliskisine doysunlar once bir.. Cocuk dogal olarak zaten annesini sevecek, annesinin zor zamanlarinda onu anlayacak, yaninda olacaktir ama bundan kendini sorumlu hissetmemeli hicbir zaman. Annesinin mutsuzluguna sahit olabilir bir cocuk, elbette bizler de insaniz ama anne bununla basedebilecegini, bunun cocugunun sucu olmadigini acikca ortaya koyabilmeli.
Bazilarinizin "ne var ki bunda, cocuk annesinin saclarini oksuyormus hic oksamasin mi"dedigini duyar gibiyim. Bunu kastetmiyorum, elbette olabilir cok da hos bir manzara ama derinlerde verilen mesaj da o anlik sevgi paylasimi olursa guzel.. Ben oglunun omzuna yaslanmis, saclarinin oksanmasiyla kendinden gecmis anne manzarasinda ne goruyorum biliyor musunuz "oglum, iyi ki varsin! Baban yok ama sen varsin, bana cok iyi geliyorsun! Bu yoksunlukla sen olmasan basedemem ben canim yavrum! Annenin sana ihtiyaci var. beni sakin yalniz birakma" Bu cok buyuk bir duygusal yuk cocuk icin, cocuk annesinin ihtiyaclarindan kendini sorumlu gormeye baslar ve kendi ihtiyaclarini ikinci plana atar, annesinden annelik talep edemez olur cunku annesinin ondan talepleri vardir iyi hissedebilmesi icin. Bu boyle surer gider, zaman icinde bicim degistirir, ama cocuk kendi oldugu icin sevilmedigini eger annesine ihtiyac duydugu seyi veremezse sevilmeyecegini, kabul gormeyecegini dusunur. Surekli anneyi mutlu etmeye odaklanir ve kendi mutlulugunu gozardi eder.
Dedigim gibi, arkadasimla sohbetimden daldim bu konulara, onun ozelinde yasanan budur demiyorum sadece bana hissettirdigini yaziyorum. Biraz olsun farkindalik yaratabilirsem ne mutlu bana. Bir gun icinizdeki bir bosluk duygusunu cocugunuzun varligiyla doldurmaya calistiginizi hissederseniz o dakika herseyi degistirebilme potansiyelini yakaladiginiz an olacaktir.

14 kasim Etisalat son gunum

Kesinlessin artik hadi diye beklerken bu sabah elime kagitlari tutusturdular, cikis mulakat formlari... Icim burkuldu. Yani insana deger vermediklerini biliyorum ama bir anda yuzume carpmis oldu gercekler. Gidiyorum. 5 senelik kariyerim bu kagitlara sigacak ve bitecek. Icim buruk, ayriligin hicbir turlusu kolay degil.
Diger yandan icim kipir kipir. Hayatimda hic yapmadigim bir sey yapiyorum YETER diyorum ve yurumekte oldugum yolu koklerimi soke soke birakip bambaska hic bilmedigim yollara adim atiyorum :) yarinlar ne getirecek bilmiyorum, hersey olasi. Yarinlari bilmemek bana hic bu kadar heyecan vermemisti... Acelem yok, ne yapacaksin sorusuna cevap veremiyorum cunku gercekten BILMIYORUM :) bilmemenin keyfini cikartiyorum. Yarinlar benim, ne olacagini bilmesem de benim ve her anin tadini cikartmaya kararliyim.

Herkesin farkli degerleri var bu hayatta

Artik haber iyice yayildi. Gun boyu masama gelen giden eksik olmadi, herkes saskin. Herkes merak ediyor neden ayriliyorum ve en cok da nereye gidiyorum, bunu merak ediyorlar :) Baska bir is bulmadigimi soyledigimde gozlerinden gecen supheli bakislari okuyabiliyorum. Baska is buldugumu ama soylemedigimi dusunuyorlar :) Bense hala kendime sasiriyorum. Baskalarina defalarca aman is bulmadan ayrilma, calisirken is bulmak daha kolaydir diye tavsiye verdigimi hatirliyorum. Nasil oldu da bu degisim gerceklesti, hala sasiyorum. Su anda bunun sadece kisitlayici bir dusunce oldugunu gorebiliyorum. Ben sahip oldugum degerlerle, tecrubemle, kisiligimle ayni ben olmaya devam edicem, su anki isim sadece su an tasidigim bir kimlik. Ve bir sure bu kimligi tasimayacagim, olan bu. Gercek Lemis'in yasamasina, gelismesine izin verdigim surece hayat onume nice firsatlar sunacaktir. Yarinlar ne getirecek bilmiyorum ama sadece kendime hic guvenmedigim kadar guveniyorum. Yarinin kosullari neyi gerektirirse ona gore bir cozum elbet bulacagim, buna inaniyorum. Kaygilarimdan kurtuldum hafifledim resmen ;)
Bugun bir arkadasimla sohbet ediyorduk ve bu sohbet kendimi biraz daha analiz etmeme neden oldu. Bu arkadasim da benimle ayni kaderi paylasiyor. Ona da ekip verdiler, ilave sorumluluklar verdiler ama unvan-grade vermediler. O soyle dusunuyor. Abu Dhabi'deki hayatin ona sunduklari, ailesiyle zaman gecirebilmesi onun icin cok degerli. Yukselmenin ilave mesai saati demek oldugunu ve bunun aile dengesini sarsacagina inaniyor. Bunun kisitlayici bir dusunce oldugunu da soylemeliyim, belki oyle belki degil ama oyle olmak zorunda degil. Herkesin degerleri farkli dedim. Benim degerlerim DEGISIM, ISTEN KEYIF ALABILMEK, SINIRLARIMI ZORLAYACAK BIR ISTE CALISMAK, GELISIM. Ben su anda yaptigim is bu degerleri bana yasatmadigi icin ayriliyorum. Detayinda terfimin verilmemis olmasi vs olsada bu ana sebep degil. Arkadasim muhtemelen baska degerlere sahip GUVENDE OLMAK, AZ SAAT CALISMAK, STABIL OLMAK vs.. Dolayisi ile onda terfini alamamis olmasina ragmen bu onu benim kadar etkilemiyor. Herkesin degerlerinin ve onceliklerinin farkli oldugunu ve bunlar neticesinde ayni duruma maruz kalinsa bile farkli sonuclara varilacagini gosteren guzel bir ornek oldugunu dusundum. Kimseye kendi dogru gordugum tavsiyelerde bulunmamam icin kuvvetli bir hatirlatici bu bana.
Gecen gun babamla telefonda konusuyorduk. Bana dedi ki kizim, para herseydir, isine sahip cik. Eskiden olsa kavgaya bile girisirdim bunun dogru olmadigini kanitlamak icin. Ama bu sefer gulumsedim, dogrudur babacim dedim senin degerlerin dogrultusunda sana para hersey gibi geliyordur ama benim degerlerim farkli dedim. Anlayamadi elbette :) ama ben artik onu anliyorum, bu da bir gelisme.

Pinokyo'nun da annesi kiziyor muymus?

Cocuklarla ilgili hikayeleri can kulagiyla dinlerim hep ve kendime dersler cikartirim. Bunlardan birini de sizinle paylasmak istedim..

Bir arkadasim, adi KARDELEN olsun J Ogluyla iletisiminde zaman zaman gerginlesip bagirdigini, kizdigini hatta arada vurdugunu soylemisti. Ama bunun tamamen degismesine sebep olan bir sey yasamis. Ogluna Pinokyo masalini okurken oglu “annesi kizmis mi, vurmus mu?” diye sormus. Dusunurseniz cocuklar boyle sorular sorar zaten,  bazilarimizin hissedemeyecegi kadar spontan olarak cocugun aklina gelen bu soru masalla iligili gibi gozukse de aslinda cocugun dunyasindan cok onemli bir alinti. Onun gercekligini yansitiyor. “Hata yaparsam anne bagirir ve hatta vurabilir.” O yuzden masum bir sekilde masalda da bu detayi ariyor merakla.

KARDELEN bu soruyu duyunca gecistirmemis, hatta onda tamamen farkli bir duygusal surec baslatmis. Oglunun penceresinden goruvermis “bagirmak” ve “vurmak”eyleminin niteligini. Ve o gunden beri bagirmayi ve vurmayi rafa kaldirmis, boyle de olabiliyormus diyor. Ben cok etkilendim bu hikayeden.  KARDELEN diyor ki, “50 bin kere okumus da olsam „cocugunuzu oldugu  gibi kabul edin“ lafini cocugumu oldugu gibi kabul etmedigimi farkettim o an « 

Cocuklarimiz bazen bizi cildirtan, bize dogru gelmeyen seyler yapabiliyorlar. Sizi sinamak icin, sadece deneyip gormek icin, meraktan, kendilerini ifade edememekten vs vs.. bir suru nedenden oturu toplumun ve en onemlisi bizim kabul etmedigimiz davranislarda bulunabiliyorlar. Bagirmak ve vurmak o anda istenmeyen davranisi kesse de uzun vadede kalici bir etki yaratmiyor. Bu demek degil ki cocuga hic kizmayacagiz, elbette annenin sinirlarini bilecek cocuk. Arada bir annenin de cildirip bagirmasinda bir sakinca yok elbet J o zaman aa benim annem de insanmis diyecek cocuk, sabri tasabiliyormus J  yeter ki sureklilik gostermesin. Yeter ki cocuklarimizi bizim kabul etmedigimiz sekilde davrandiklari icin suclu/hatali/kabul edilmemis hissettirmeyelim. Anne olarak isimiz cooook zor ! Ama biz degiserek, hatalarimizi duzelterek cocuklarimiza en buyuk seyi ogretiyoruz «  herkes hata yapar ve degismek, gelismek mumkundur, anne icin bile »

Blogumda hikayelere yer verirken her zaman cozumu de beraberinde sunamiyorum. Cunku hepimiz farkli degerlere, farkli aile yapisina, farkli karakterlere sahibiz. Sizin cocugunuzun uygunsuz davranisinda bagirmamak yerine ne yapabilirsinizin cevabi maalesef bende yok. Ama farkindalik cozume giden ilk adim. Bagirip, vurdugunuz zamanlarda ne yaptiginizin bunun cocuk uzerindeki etkisinin farkinda olun yeter. Zamanla kendi cozumunuzu kendiniz uretebilirsiniz.

Boncuk uzulmus mu?

Bir arkadas davetinde Kaan beni yanina cagirinca cocuklarin odasina gittim ve cocuklardan birini duvarin kenarina buzusmus uzgun uzgun otururken gordum. Diger cocuklar oyuna dalmis farkinda degillerdi. Bu ufakligin adi BONCUK olsun :)

 Hemen yanina coktum, onun gibi duvara yapisip dizlerimi toparlayip minicik oldum.
 Ben - Boncuga ne olmus ?
 Boncuk - ….. ( ses yok ama onun hizasina inip onunla ilgilenmemden etkilendigini gorebildim. )
Ben- Boncuk uzulmus mu ?
Boncuk – …(urkek bir bakis ve kafa sallama)
Ben – Oooo, boncuk cok uzulmus..
Bu sirada diger cocuklar da birseyler oldugunu farkedip etrafimiza toplandilar, hepsi oturdular :) belki de oyun oynuyoruz sandilar..
Ben- Boncuga nasil yardimci olabiliriz ?
Cocuklar hoplayip ziplamaya boncugu oyuna davet etmeye calistilar kendilerince, onu guldurmeye calistilar.
Ben – Boncuk gulmek istemiyor mu ?
Boncuk – …. (kafa sallar hayir manasinda)
Ben – O zaman hadi hepimiz uzulelim (suratimi komik ama uzgun bir sekle sokarim)
Cocuklar da beni izler..
Boncuk - .. (biyik alti ufak bir gulumseme…)
Ben – Artik gulebilir miyiz ?
Boncuk – ….(kafa sallar hayir manasinda.)
Ben – Hadi yine uzulelim o zaman, Boncuk bize soylesin ne zaman gulmek istedigini.
Boncuk – … (biraz duraklar ve baslar gulmeye :) )

Yaptigim ne oldu diye dusundugumde farkettim ki Boncugun uzgun hissetmesini kabullendim, onun seviyesine indim, empati yaptim. Ne oldu- neden oldu diye sorgulamadim, sen de sunu yap bunu yap demedim. Sadece onun icin orada oldugumu gosterdim ve duygusunu adlandirdim, yasamasina izin verdim. Hatta cocuklar da dahil olunca daha etkili oldu sanirim. Ve kendi kendine uzuntusunu atlatabildi.
 Cocuklarimizin duygularini adlandirir onlara bu duyguyu yasamalari icin alan tanirsak bu duygularin normal oldugunu, yanlis bir sey yapmadiklarini hisseder ve etkisinden cabuk kurtulurlar. Kendini, duygularini ifade etmekten korkmayan cocuklar yetistirebilmemiz dileklerimle….

Son hafta

Bu hafta basinda mudurlerime mail atip bu hafta kararimi vermek istedigimi ve bana teklif edecekleri pozisyonun detaylarini gondermelerini istedim ama ses yok. Bu hafta Gitex nedeniyle ofiste degiller ama bunu mazeret kabul etmiyorum. 3 eylulden beri bol bol vakitleri vardi. Zaten bir sey yapabileceklerine inanmamistim.
Su anda dosyalarimi kopyaliyorum. Yavas yavas vedalasiyorum masamla, isimle..sessiz sedasiz. Onumuzdeki pazar da istifami sisteme koyacagim, chro ya gondericem yazili istifami. Artik kendimi buraya vermem cok zor gozukuyor, olay terfi almaktan cok daha derin gibi gozukuyor. Artik bu isi yapmaktan, gelismeye acik olmayan is ortami ve insanlardan uzak olmak istiyorum. Buraya ait hissetmiyorum kendimi. Neden bu kadar zaman bekledim, unvanimi alayim en azindan diye ama olmadi, olamayacak. Basindan beri biliyordum belki de. Kendime deger vermeyen bendim, bana deger vermiyorlar diye suclayarak vicdan rahatlatiyordum. Artik bitti. Gerek kalmadi bu oyunlara :)
Simdi kendimi ozgur hissediyorum. Yeni adimlar atmaya hazir. Merak ediyorum gelecek neler getirecek. Tatli bir merak :)

Le Royal Meridian Beach Resort and Spa, Dubai

Bu otelde daha evvel de kalmistik ama Tower kismini restore etmisler cok daha yeni ve konforluydu. Yesillik alanlari ve havuzlari beni benden aliyor. Hele deniz.... Sansima hava da cok guzeldi, suyun sicakligi da harikaydi. Her sabah kumsalda yuruyus yapip denize girdim.. Yeniden dogmus gibi hissediyorum :)

Varis ve karsilama:11 gibi vardik, hafta arasiydi ve kalabalik yoktu.  Erken olmasina ragmen hemen odamiza yonlendirildik.
Oda: ferah, balkonlu bir odaydi.  Bol bol cekmece vardi :) banyosu yepyeni ve konforluydu. Biraz da rutubet kokusu vardi ama onun disinda gayet konforluydu. 
Tesis: dubai marinadaki en eski otellerden. Lobisini pek begenmiyorum ama bahce, havuzlar, kumsal bir harika. Cok rus vardi ama bu dubainin genek durumu sanirim, bu otele ozel bir durum degil. Cocukla tatil icin inanilmaz guzel bir otel. Kossun oynasin, iki farkli cocuk havuzu var. ara sira cimlere tavsan, kaz, ordek falan saliyorlar :) 
Restoran ve bar: 7 tane restoran Var. club odada kalanlar icin ossigano restoranda ayri kahvalti bufesi vardi, ufak ama yeterliydi. Aksam da yine bu italyan restoraninda yedik, pahaliydi. Otel JBR a 15 dk yurume mesafesinde, rahatlikla disarida yenebilir. Club lounge cok kalabalikti, ikramlar fena degildi ama kalabalik ve sesden rahatsiz oldum.

3 gece club room 2 yetiskin kahvalti dahil, vergiler dahil fiyat 4080 dhs idi. Yine gider miyim? Havuz ve denizden faydalanabilecek kadar vaktim varsa ve kaan da benimleyse evet ama tek basina konaklamak icin biraz fazla pahali bir otel. 

Ben bir Flamenko danscisiyim :)

InAnilmaz bir haftasonu gecirdim! Dubai'de kaldim 3 gece ve CTI in ilk seviye kocluk egitimi olan Fundamentals'a katildim. Birbirini tanimayan 20 degisik milletten 26 insan biraraya geldik ve ikibucuk gunde oyle derin bir bag kurduk ki! Hala inanamiyorum. Egitmenlerden birisi Turk idi, Gonan Hanim. CTI' yi Dubai'ye getiren kisi, cok grur duydum. Ve kendisine hayran kaldim resmen.

Ilk dakikadan itibaren sinif kaynasti, sanki birbirimizi cok uzun zamandir taniyor gibiydik. Ayni amac ve benzer arayislarla biraraya geldigimiz icin ve egitmenlerin de sagladigi rahat ortam sayesinde en yakinimizla bile paylasamadigimiz derin duygularimizi paylastik. Birbirimize kocluk yaparken birbirimizin ruhuna dokunduk. Ve hepimiz bu isi yeni ogreniyor olmamiza ragmen birbirimizin hayatlari uzerinde bir etki yaratabildik, inanilmaz olan da buydu.

Kocluk isinin bana cok uygun oldugunu, insanlara ve ic dunyaya olan ilgim dolayisiyla cok cabuk kiviririm diye dusunuyordum ama cok yanilmisim :) cok iyi bir dinleyici olmayi ogrenmeliyim ve en onemlisi de cozum uretmeye calismaktan vazgecmeliyim. Cunku insanlar kendi cozumlerine benim koclugumla kendileri ulasabilecek kapasitedeler. Benim icin buyuk bir degisik ve kesif olacak bu yolculuk, cok heyecanliyim. Simdiden harekete gectim yeni clientlar bulmak uzere. Cok da endiseliyim, hata yapmaktan korkuyorum ama hata yapsam da karsimdaki insana zarar vermeyecegimi biliyorum. Hicbirimiz o kadar guclu degiliz :) egitmen bunu soylediginde inanilmaz rahatlatici oldu hahahah

Flamenko danscisi nereden cikti derseniz. Uygulamalardan birinde herkes sana sahip oldugunu gordukleri degerleri (values) soyluyor. Benim icin soylenenler cok da sasirtici olmadi, hepsini biliyordum zaten. Ama sonra ayni kiside isiltisini gordugunuz ama ortaya cikaramadiklari degerler nedir diye soruldu ve iste bunlar sasirticiydi. Cunku benim daha bold(girisken-korkusuz), daha kendine guvenen biri olAbilecegimi, ic gudulerime yeteri kadar guvenmedigimi soylediler. Cok sasirdim. V sonra buna uygun bir karakter seciliyor kisi icin ve benim icin flamenko dancer sectiler :) inanilmaz oturdu uzerime. Dimdik, grurulu, isini bilen, aktif, etrafindakilerin ayaklarina basmaktan korkmayan, bold, guvenli ve asil..... Bu ozellikleri giyerek yaptigim kocluk alistirmasinda resmen fark yarattim. Kendime guvendim, ses tonum bile degisti, daha aktif oldum bir anda... Inanilmazdi. Karsimdakini kirmaktan korkmadim ve sonuc da daha etkili oldu. Simdi yapmam gereken flamenko danscisinin orada oldugunu bilip gerektiginde onu sahneye cikartmak :)

Tehdit ederek korkutarak egitim?

Cok moralim bozuldu :( az evvel bakicimiz Chassy ile konustum. Kaan yemegini yedi mi diye sordum, yuvada yediler. Yemiyormus ama ogretmeni "yemezsen Chassy seni almaya gelmeyecek" demis ve oglum yemis :( Bunu gulerek anlatiyor bana Chassy. Aksam chassy ye bunun pek de iyi bir egitim yontemi olmadigini soyliycem ama ogretmene bu mesaji nasil iletmeliyim? Ya da iletmeli miyim? Canim sikildi cok:( benim yontemim, yemek onune sunulur yemiyorsa yemez, ac kalir ve zaten daha sonra oturup yiyor. Ama yemezsen annen gelmez, yok seni buraya terkederler gibi cocugun psikolojisine saldiri yontemi ile terbiye etmek bana hic uymaz! Bir yolunu bulmaliyim ogretmeni ile haberlesmenin. Bunu soyleyen ogretmen mi yoksa sinif asistani mi once onu ogrenmeliyim tabii bir egitmenin agzindan bunu duymak endisemi daha da katlayacak cunku. Boyle bir seyi soylemek bunun dogru olduguna inanan birine hakaret gibi de gelebilir. Kimseyi suclamadan, kendi dogru bildigim ve cocugum icin en iyisi olduguna inandigim seyi ogretmenine aktarabilmeliyim. Daha gun icinde goremedigim farkina varamadigim ne gibi tehdit unsurlari kullaniliyor acaba :( ogretmenin oglum uzerinde birakacagi izler annesininki kadar derin ve kalici olmayacak buna inaniyorum ama yine de neden oglumun boyle bir baskiya maruz kalmasina seyirci kalayim ki? Cocukken beni de boyle terbiye etmisler sanirim yoksa bu kadar canim yanmazdi bu olaydan. Biraz daha dusuneyim bakayim..

Kendini satabilenlerden misiniz?

Pazarlama hayatin her alaninda karsimiza cikiyor. Sadece ticari urun ve servisler degil insanlarin da kendini pazarlamasi gerekiyor. Ben isimi cok iyi yaparim ama kendimi iyi pazarlayamam mesela :) bunun uzerinde calisiyorum, daha iyi pazarlamaliyim kendimi...

Bu konu nereden aklima geldi, gittigim fitness salonundan. Her hafta iki kere derslere katiliyorum. Iki tane egitmen var. Birisi misirli, digeri filipinli. Misirlinin dersleri oyle kalabalik oluyor ki adim atacak yer olmuyor, filipinlinin ise dersleri bombos neredeyse ozel ders gibi oluyor. Misirli ve filipinli detayini irk ayirimi olsun diye degil de belirleyici olsun diye yazdim, isimlerini kullanmak istemedim nedense.
Kendi degerlendirmem soyle, misirli bu isin egitimini pek almamis belli ki kendini yetistirmis ve bu ise gonul vermis. Derslerde enerjisini ruhunuzda hissediyorsunuz, bazen kendini kaptirip sinifi unuttugunu bile dusunuyorum cunku hic bakmiyor bile hareketler sinif tarafindan takip ediliyor mu edilmiyor mu :) ve biraz unstructured geliyor bana belli bir duzeni yok mesela soguma hareketlerine isinma hareketlerine yer vermiyor pek.. Hangi hareketi neden yaptigimizi aciklamiyor. Ama bagiriyor cagiriyor, insanlari hareket etmeye zorluyor. Ve sinif hep kalabalik.

Filipinli ise egitimli, her derste hareketleri aciklayarak yaptiriyor, soguma hareketleri hangi bolge calistiysa ona yonelik vs.. Ogrenci yapamazsa yanina gidip gosteriyor. Ama bir sekilde zevk almiyor gibi, eglence faktoru eksik. Gelenlerin cogu arap, misirliyi o yonden de yakin buluyor olabilirler ama asil faktor hedef pazari tanimamak. Filipinli gorevini layigiyla yapiyor ama hedef kitleye yonelik onlarin eglenme istegine yonelik bir calisma yapmiyor. Aslinda egitimini ve uzmanligini kullanarak kendini daha iyi pazarlayabilir, guven kazanip daha cok musteri toplayabilir ama yapamiyor. Is aski ile de alakali bir sey olabilir ama ben kendininpazarlamaya daha yakin buldum. Misirli olan kendinde olmayan bir seyi fazlasiyla varmis gibi gosterebiliyor, filipinli ise fazlasina sahip olmasina ragmen satamiyor. Dusunulmesi gereken hayatin icinden ufak bir detay ;)

Satislar

Her yeni kart satisimda bir heyecan, mutluluk duyuyorum. Bu kartlar sanki benim elimin degdigi, benden birer parca gibiler ve baska insanlara ulasip onlari mutlu ettigini dusunmek beni heyecanlandiriyor. Bugun teslim ettigim bir farewell karti buradan ayrilan bir arkadasla Kanada' ya gidecek mesela. Bu hobi isinde beni mutlu eden paylasma kismi zaten. Birseyler uretip, benden birseyler katip baskalariyla paylasmak...
Daha cok uretmek istiyorum! :)

Meditasyon 2. Seans

Dun ikinci seansima girdim. Ilk seanstan daha az kisi vardi. Ilk 15 dakika sessizce oturup egitmenin yonlendirmeleri ile icimize odalandik. Biraz zorlaniyorum dunyevi unsurlardan dikkatimi icime cevirmekte. Neyse..
Dunku derse ufak bir egzersiz ile basladik. Eslestik. Ben ellili yaslarda bir adamla eslestim. Birbirimizin iki kasinin ortasina (ruhun oldugu yer) odaklanarak bir bag kurmaya calistik. Akliniza bir sey gelmezse bir sey soylemek zorunda degilsiniz bakin bakalim karsinizdakini ruh olarak ( the soul - peace , love and happiness) gorebilecek misiniz dedi. Ilk partnerim basladi. Pek cok sey soyledi ve hepsi de beni tanimlayan seylerdi. Eyvah dedim ben birsey soyleyemem herhalde cunku insanlarin gozlerine, hareketlerine, mimiklerine bakmadan konusmak neredeyse imkansiz benim icin telefon gorusmelerini bile sevmem bu yuzden. Ama ilginc bir sey oldu. Odaklandim ve aklimda bir suru sey uyandi, kelimeler dokuluverdi. Gercekten bir bag kurabildigimi hissettim cok degisikti.
Egitmenin soyledigine gore eger herkesi birer enerji kaynagi ruh olarak gormeyi basarabilirsek gun icindeki etkilesimler de boyut degistirecek. Insanlar size negatif bir sey soylemek durumunda kaldiginda onu rolunu gerceklestiriyor diye kabul edin dedi, patron rolu - anne rolu her ne rolunu oynuyorsa. Siz bir ruhsunuz karsinizdaki de bi ruh ve iki ruhun iletisimini gozlemleyin dedi. Nasil mumkun olacak bilmiyorum ama kislerin tavir ve davranislarini rollerinin bir geregi olarak gormek mantikli geliyor bana.
 Ruhun organlarindan bahsetti bir de.
 Mind- zihin. Bu beyin degil, beyin bir Enstruman, mind ise fikirlerin turedigi yer.
Body- vucut ve bes duyu organi
Intellect- fikirlerin filteelendigi, process edildigi yer
Sanskara - bunu bilincalti gibi tanimladi ama daha buyuk bir sey. Tecrubelerin, eylemlerin bellege kaydedildigi yer. Markete gidip bir paket cikolata alip yendiginde verdigi mutluluk buraya kaydediliyor ve bir dahaki sefere cikolata alimi otomatik olarak bu mutluluga ulasmak icin yapiliyor. Bu sanskara ve bilincalti benzerligi ilgimi cekti. Mesela benim su anda bazi dengeleri kurabilmek icin yemek yemem gibi. Intellect yememem gerektigini oyluyor ama sanskara oyle gucku ki yemeye engel olamiyorum. Ama soyle diyor, eger mutlulugu bir seye baglarsaniz paranin iki yuzu gibi mutluluk ve uzuntuyu birarada alirsini (happiness and sorrow) cok dogru ve o mutlulugu tatmak icin yine cikolatanin veya o baglandigini sey her neyse onun pesine dusersiniz. Meditasyon ile intellect guclendirilip istedigin seyi degil senin icin iyi olan seyi yapmayi, zihnine hukmetmeyi ogreniyormussun. Bazi insanlar ben ozgurum her istedigimi yapabiliyorum derler ama hislerinin esiri olduklarinin farkina varmazlar dedi. Ozgurluk istedigini yapmak degildir bunu yapmak zaten kolaydir, ozgurluk hislerinden arinip senin icin en iyi olani yapmaktir dedi.
 Henuz daha tam oturmuyor bu fikirler bende ama dedigim gibi dort derse de devam edip sonra karar vericem meditasyon bana gore mi degil mi:)
Dunku ders cikisinda garip bir sekilde modumun degistigini farkettim. Burakla tartismis ve onunla konusmamaya karar vermistim ama meditasyon sonrasi onu gormek istedim. Ilginc. Galiba onu da bir ruh olarak gorup davranislarinin, beni rahatsiz eden seylerin de birer rol, icra etmek zorunda oldugunu dusundugu bir rol oldugunu dusundurdu bu bana. Bu aralar aklima estigi gibi yasiyorum dedim ya, bakalim neler cikacak arkasindan hayirlisi ;)

Kuzu ogluma kurt olmayi ogretmek istiyorum

Kaan'in en sevdigi arkadasi Bora, benim arkadasim Duygu'nun oglu. Bora Kaan'dan bir bucuk yas buyuk. Onceleri beraber oynayamiyorlardi ama artik dialog kurup birlikte oynayabiliyorlar. Bu aralar Bora ile Kaan birlikte daha fazla zaman gecirme firsati buldular ben de onlari daha fazla gozlemleme firsati buldum elbette.
Once mizaclarindan bahsedeyim. Kaan sakin, yavas hareket eden, temkinli bir cocuk. Bora da sessiz bir cocuk ama ofkesini ifade edebilen bir cocuk yani damarina basarsaniz teror estirebiliyor. Ikisinin de ortak noktasi "arabalar". Dun butun gun beraberdik ve butun gun Kaan Bora'nin elindeki arabayi isteyerek gecirdi. Ama olay su veya bu araba degil "boranin elindeki araba" ;) bora da tabii saldiriya ugramis gibi hissettiginden surekli bir arabasini koruma-kendi ustunlugunu ortaya koyma derdinde. Kaan her seferinde beni surukler "anne gel" giderim, arabayi benim almami ister hayir oglum, Bora senin arkadasin ve birlikte oynamanin bir yolunu bulmalisiniz, boradan iste, git al istedigin arabayi vs seklinde cesaretlendirmeye calisirim. Oglum kendince sunlari denedi:
- boraya gider ve "i want" der... Tepki yok tipis tipis geri doner
- boraya cesit cesit baska araba verir "bu bu bu" der tabii ki sonuc alamaz
- bazen bora arabayi bosta birakir git al oglum derim ama gidip almaz cunku boradan korkar, o alana kadar bora gelir alir arabayi
- boranin onunde yuzune dogru yaklasip en sirin haliyle guler bakar ki bora gulmuyo "bora hahahahah" der :) akli sira borayi guldurmeye calisiyor

Ara sira arabayi alabildigi her anda sevinc cigiklariyla bi iki dakka oynar ama sonra bora gelip zorla elinden alir ve kaan aglar..bu senaryolar rahat on kere yasanmistir heralde dun. Ogluma sunlari ogretmeye calisiyorum:

- istedigin seyi git al ve sonucuna katlan. Maalesef bugune kadar zaten kuzu olan oglumu oyle cok tembihlemisim ki cocuk sinira bile yaklasamiyor, arabaya ici gidiyor ama sonunda dayak yiyecegini bildiginden elini atip da almiyor.
- biri elinden oyuncagini alirsa "oyuncagimi alamazsin buna hakkin yok" de.. Su anda salya sumuk aglayip bana kosuyor. Tabii ki aglayacak, uzuldugu icin aglasin da ama karsisindakine hayir demeyi de ogrensin istiyorum.
- biri ona saldirdiginda kendini koruyabilsin. Yani bu nasil olacak bilmiyorum, ufak bir cocuga vurmanin hem kotu bir sey oldugunu ama ayni zamanda ona vurmaya kalkarlarsa nasil engel olacagi nasil ogretilir hic bilmiyorum. Ben sadece bana vurmaya hakkin yok de oglum diye ogutluyorum artik. Kacar mi, bagirir mi geri mi vurur kendi yontemini kendi bulacak. Dun boradan hirsini alamayinca gitti bebeklere (arkadasimin on aylik ikizleri) vurmaya kalkti. Vurma sakin demek yerine,  durdurdum ve bana vur oglum dedim. Sasirdi, bana vurdu ama oyle nazikce ki sanki kirilacakmisim gibi. E tabii bugune kadar sakin vurma oglum vurmak hiiiic guzel degil diyen anne simdi kalkmis vur oglum diyor. Elbette ki herseyi vurarak ifade etmesin ama eger icinden vurmak geldiyse vursun bakalim bu bizi nereye goturecek. Eger siniri asarsa o zaman sinirin altina cekmeye calisirim. Ama sinira yaklasmamis iki yasinda bir cocuga vurmak iyi degil sakin ha deyip kendi endiselerimi yatistirdigim icin kaanim sinira yaklasamiyor bile. Kaanin borayi en iyi arkadasi secmesinde bunun etkisi oldugunu da duusunuyorum. Cunku bora kaanin olmak isteyip de olamadigi seyleri temsil ediyor. Kendimi kotu hissediyorum oglumu baskilamis olma fikrinden dolayi ama farkina varip duzeltmek icin cabaladigim icin de umutluyum.

Genc degilim artik :(

Haftasonu Dragon Boat Festival vardi Shangrila' da. Plajda oglumla kum-deniz keyfi yaparken coskulu muzik kanimi kaynatti.. Ve gozlerimi oglumdan ayirip etrafimdaki insanlari farkettim... saglikli, neseli, civil civil GENC insanlar.. Enerji dolu, motive, kaygisiz, hayattan zevk alan ve onlerinde yasanasi kocaman bir gelecek. Kendimi cok yasli hissettim. Ici gecmis, demotive, hayati sorgulamadan bir dakikasi gecmeyen, kaygili... Hep boyle hissetmiyorum elbette ama o kadar genc insanin icinde kendimi gercekten boyle hissettim.
Bir sey daha hissettim, haksizliga ugramis gibi hissettim. Kendi gencligimi, 15-25 yas arasi hayatimi dusundum. Kotu degildi ama o kadar cok engellenmislik goruyorum ki. Surekli arkadaslar mi anne mi tercihi yapan, yapmasa da dusunmek zorunda birakilan, haftasonlarinda arkadaslariyla ozgurce plan program yapamayan, erkek arkadas bile edinmeye korkan, hata yapmaktan korkan bir ben.. En sevdigim anilarim Erdek'teki yazligimiza ait. Genc olabildigim, azicik baskidan uzak kalabildigim, kendimi ozgur hissedebildigim tek yer. Gozlerimi kapadigimda sabah erkenden kalkip bisiklete bindigimde yuzume carpan ruzgar, kumsalda yalniz basima denizi seyrederken hissettigim huzur, arkadaslarimla kumsalda kosturmacalarimiz, enerjimiz geliyor aklima. Ama hep hesap yapmak zorundaydim.. Gec kalirsan hesap ver, bir yere gitmek istediginde mutlaka mantikli bir aciklama bul, barlardan uzak dur, sakinha yalan soyleme, hep dogru kararlar ver, taskinlik yapma... Niye ki? Yani 15 yasinda bir genc hata da yapmali, yalan da soylemeli, taskinlik da yapmali ki ogrenebilsin. Adim atmaktan korkmasin. Burada kendini bilmez, hayati tehlikeye sokacak taskinliklardan bahsetmiyoruz. Ama benim o kadar aklim vardi zaten keske annemle babam bana biraz daha guvenebilselerdi, kendi kaygilarindan baskarini kaldirip azicik benim ne istedigimi gorebilselerdi. Her hareketimde onlari hayal kirikligina dusurmekten o kadar korkmasaydim keske, gec kaldigimda veya arkadaslarimla haftasonu bir sey yaptigimda anneme onu ne kadar sevdigimi, arkadaslarimi ona tercih etmedigimi kanitlamak zorunda hissetmeseydim keske. Kimseyi suclamiyorum. Kendimle hesaplasiyorum sadece. Bir daha genc olamayacagim, keske tadini cikartabilmis olsaydim. Cok cabuk buyudum, olgun davranmak olgun olmak zorunda kaldim. Kendi oglum icin dilegim, doya doya gencligini yasamasi, hep genc hissedebilmesi, o enerji ve askin hic bitmemesi.
Benim neden psikanalize gittigimi bir turlu anlayamayan bir annem var. bu satirlari okursa neler hissedecegini biliyorum. Beni nankorkukle suclayacak, harika bir gencligimin oldugunu, onlarin sahip olmadigi herseye sahip oldugumuzu, biz yazlikta kalabilelim diye nasil saclarini supurge ettigini anlatacak, asil kendisinin neler hissettigine getirecek konuyu.. O da haklidir, ama ben bunlarin hicbirinin sorumlusu degilim. Ama benim gencligimden kalan izlerin sorumlusu annem. Sahip oldugum guzelliklerde de icimde acilmis derin yaralarda da onun izleri var. Bir gun bunlarin hepsini, yargilanmadan annemle konusabilmeyi diliyorum. Soylediklerimin hicbirinin "seni sevmiyorum" anlamina gelmedigini bilsin istiyorum. Bir gun, bundunyadan gocmeden bunu yapabilmeyi diliyorum..
Haftaya cok bunalim basladim.. Hadi hayirlisi..

Sabotajci "Hayir"lar

Koclukla ilgili birseyler okuyorum. Diyor ki:
Eger kafanizda belli bir sonucu almak uzerine sabitlendiyseniz alacaginiz " hayir" cevabi size kendinizle ilgili bir yargilama gibi gelir ve basari ihtimaliminizi sabote edersiniz.

Cok yakin buldum kendime. Mesela dun finans departmani ile yaptigim bir toplantiya su beklentiyle gittim "ben onlara verileri saglayayim modellemeyi finansci kursun" almak istedigim sonuc bu olarak gittim. Ama toplanti sirasinda modellemeyi de benim yapmam gerektigi konusunda konusulmaya baslandi. Ic sesim birden "noluyor ya, hayir kesinlikle olmaz, ben sadece verileri saglarim onlar bunlari modellerine koyup calistirmalilar" demeye basladi ve sinirlendigimi farkettim. Bi iki saniye kendimi dinledim ve baska bir sesin "aslinda soylediklerinin mantikli bir yani var, benim yapmam daha mantikli" dedigini isittim. Karsimdaki kisi yalin bir lisanda kendi gerekceleriyle anlatiyordu bana neden bunu benim yapmam gerektigini. Ilk harekete gecen " sabotajci hayir" oldu, karsimdakinin dedigini "Hayir!" olarak algiladim - istedigimi elde edemedigim icin bunun bana karsi kisisel bir "hayir" oldugunu hissedip ofkelendim. Eger buradan devam etseydim muhtemelen ben de diretecek, ne dediklerini dinlemeyecek illa kendi istedigimi elde etmek icin toplantiyi surukleyecektim. Ama dinledim, bunun kisisel bir hayir olmadigini, somut ve mantikli gerekceleri oldugunu gordum ve ikna oldum.
Bunun gibi ornekleri gun icinde defalarca yasiyoruzdur kesin. Ben cok yasardim eskiden, kafamda sabitlenmis fikirler ve almak istedigim sonuclarla dolasirken dogrusu iletisime pek acik olamiyorsunuz ve sonuc alamadiginiz zaman da kendinizi hakaret edilmis, basarisiz, deger verilmemis hissedip ofkeleniyorsunuz. Ben hayatimi sabote eden "hayir" lara karsi biraz daha dikkatli olmaya karar verdim. Artik karsimdakinden hayir cevabi alip icimde yukseken bir ofke hissedersem once bir durup neden ofkelendigimi anlamaya calisicam. Iste hayatimin kalitesini yuksetecek bir kesif daha ;) paylasmak istedim.

Meditasyon

Uzun zamandir duydugum ama bir turlu denemek icin adim atmadigim bir seydi meditasyon. Gectigimiz sali ilk denememi yaptim. Bir suru meditasyon cesidi varmis, benim katildigim raja yoga olarak geciyormus. Egitmen de aslinda iki senedir meditasyon ogrenen biriydi, kendi ogrendiklerini paylasmaya karar vermis. Henuz meditasyon nedir bir sey anlamadim baslangic seviyesi 4 ders olacak toplam hepsine gidicem.
Sinifa girdigimde los isikli ortam, arka fondaki dingin muzik ve insanlarin sessizligi beni cok etkiledi. Konusmacilarin sakin ses tonlari da gercek otesi geldi bana. Yani kendi konusmami ses tonumu dusundum bir de onlarinkini, benimki fazla coskulu onlarinki ise fazla dingin geldi bana. On yil meditasyon yapsam da o tonda konusamam gibi hissettim.
Egitmen bazi sorular sordu.. Tek kelime ile ne aradiginizi soyleyin dedi. Sinifin cogu huzur, mutluluk, sakinlik gibi cevaplar verdi.
Sonra kim oldugunuzu biliyor musunuz diye sordu. Buna ilk ben cevap verdim. Dedim ki "ben annemin, babamin, isverenimin, arkadaslarimin, ikiskilerimin olmami istedigi kisiyim.. O yuzden kim oldugumu bilmiyorum ve hayatimda ilk defa bunu kesfetmek icin yola ciktim ". Birkac kisi daha benim gibi bissettigini itiraf etti. Iki yasinda bir oglum var ve onun kendi isteklerini, duygularini ozgurce dile getirme ihtiyacini kesfedince kendimin bu ozgurluge sahip olamadigimi daha iyi gordum dedim. Oglumdan cok sey ogreniyorum dedim ki bu cok dogru.
Odada yaklasik 25 kisi falandik ve arap, hintli, ingiliz, isvec, turk ve bilemedigim bir iki irk daha vardi, ne kadar farkli oldugumuzu ama ayni ortak arayistan dolayi o odada oldugumuzu dusunmek beni cok etkiledi. Ust duzey yonetici, ev kadini, hatta 15 yaslarinda bir ogrenci de vardi aramizda. Kim oldugumuzla ilgili konusmada su beni cok etkiledi, kendimizi tanitirken yasamin bize verdigi unvanlari anneyim, ogrenciyim ya da mudurum vs gibi unvanlar kullaniyoruz ama bunlarin hicbiri kalici degil. Adimizla kendimizi tanitiyoruz ama onu bile secme sansimiz yok, ironik degil mi? O halde kim oldugumuz bunlarin otesinde bir sey.. Umarim gorebilicem bir gun ;)
Bu meditasyon tipinde gozler acik yapiliyor meditasyon. Ama ben yapamadim, cok zorlandim. Diyor ki, gun icindeki stresli anlarda huzura ihtiyacimiz var ve gozlerimizi kapatip huzur aramaya firsatimiz olmayabilir. Mantikli ama zor.. Bakalim basarabilecek miyim.
Halen meditasyonun insanin icindeki sorunlari cozmekte nasil bir faydasi oldugunu kavrayamiyorum. Ben psikanaliz sayesinde beni rahatsiz eden, yasam kalitemi bozan her duygunun arkasinda bir neden, benimle ilgili bir tecrube-ani oldugunu biliyorum ve bunlari gorerek, cozerek ilerliyorum. Simdi dusunuyorum hayatimda psikanaliz olmasaydi, yasadigim sikintilar karsisinda meditasyon acaba nasil bir konfor getirecekti. Sorunlari cozmektense gormezden gelme yolu gibi hissettiriyor su anda.... Sorunu unut, icine bak, huzur icinde.. Huzur icimde fikrind karsi degilim ama o huzuru bloke eden o kadar cok yoksunluklar, kaygilar var ki meditasyon bunlarin giderilmesinde bir rol oynuyor mu o kismini anlayamadim. Zamanla kesfedip paylasacagim :)

Eylul 2012

Hayatimda ilk defa tanimlayamadigim farkli duygular yasiyorum.. Bir suru ilki yasiyorum ve hepsi Eylul 2012 de basladi. Adim atmayi, yurumeyi yeni yeni ogreniyorum sanki. Kendimi bir o kadar heyecanli ama bir o kadar da dengesiz hissediyorum. Bir sihirli degnek degdi uzerime sanki bir anda kalkip ciplak ayaklarimla yurumeye basladim. Hicbirseyin "biranda" olmadigini biliyorum ama oyle hissettiriyor. Siklikla kullandigim SU YOLUNU BULUR tabiri var ya, iste benim icin gerceklesen bu oldu bu eylul ayinda. Farkli hissediyorum, degisimi hic bu kadar derinlemesine hissetmemistim icimde. Belirsizlikler hic bu kadar heyecan katmamisti hayatima. Ben colun ortasinda kirmizi isik olsa yesil yanana kadar adim atamayacak kadar kaygili bir insandim belirsizliklere adim atmak konusunda. Simdi ise ayaklarimi o gomdugum kum havuzundan cikardim, silkelendim ve adim adim yuruyorum. Hayatimdan ilk defa bu kadar keyif aliyorum sanki. Bu onceki hayatimi hic keyifli bulmadigim anlamina gelmiyor elbette ama zincirlerim olmadan cok daha keyif aliyorum kesinlikle.
Eylul 2012 neler getirmis hayatima bir bakayim:
Eylul basinda istifa ettim- tamam mi devam mi halen belli degil
LemiSphere hayata gecirme calismalarina basladim
Spora basladim ve haftada iki gidiyorum- hep spor yapmaliyim der ama yapmazdim bu sefer kendiliginden oluverdi, bir bakiyorum tipis tipis is cikisi spora gitmisim :)
Bu blogu yazmaya basladim :) oldugum gibi, icimden geldigi gibi.. Defolarimla guzelliklerimle..
Life Coaching egitimlerine yazildim, kendime hedef koydum life coach sertifikasini almak icin

Iste boyle.. Artik iliskilerimde (is, ask, dostlar vs) paspasin altindaki anahtar olmamaya karar verdim. Ben degerliyim ve bu degeri bilmeyenle hicbir guzelligi paylasmak istemiyorum. Insanlarin bana deger vermesine olan ihtiyacim da degil bu, sanirim ben kendi degerimi yeni yeni farkediyorum artik ve paspasin altinda ne isim var diye soruyorum kendime :) o gunler geride kaldi.. Eylul 2012 gibi.. Simdi hosgeldin Ekim 2012 : )

Cafe shakespeare

Bu Cafe'ye BAYILIYORUMMM! Ilk Central Market'te gitmistim, simdi ise Mushrif'teki subesini denedim ve inanilmaz keyif aldim. Cok daha genis bir alan. Dekorasyon beni kendimden geciriyor :) Renklerin birbiri ile zitligi ve uyumu, dekorlarin yine hem karmasik ama bir o kadar da uyum icinde olmasi.. Cok basarili cok!

Konum: Central Market ve Mushrif'te 31. caddeden iceri girince ilk sagdaki sokagin icinde.
Menu: Zengin bir menusu var. Kahvalti secenekleri, salatalar, saj vs..
Denediklerim: Kahvalti secenekleri guzel tatlilar vitrinde cok guzel gozukse dekorasyon kadar basarili degil :) American ya da English breakfast ya da eggs any style tercih edilebilir. Eggs benedict hic guzel degil. Kahve yaninda gelen kurabiyeler hep taptaze ve nefisssssss
Fiyat: Orta kivamda
Ortam: Dedim ya... harika :)
Servis: Biraz yavas..
Tekrar gider miyim? Kesinlikle evet :)
Bir de foto :)

Hicbirseyin fazlasi iyi degildir sevginin bile

Canimdan cok sevdigim insanlarin cektikleri acilara sahit olmak ve  elimden hicbirsey gelmemesi beni cok uzuyor.  Elimden gelen en iyi destek iyi bir dinleyici olmak, ben de bunu ogrenmeye calisiyorum. Son gunlerde katildigim egitimlerde ogrendigim aktif dinleme bana bu konuda cok yardimci oldu. Kocasindan dayak yiyen bir sevdigim, adi HEPGUL olsun, bana esiyle yasadigi tatsizligi anlatti. Bu ilk degil.. Daha once de benzer seyler yasadi. Daha evvel onu dinlerken hep "uzulme - hersey yoluna girer - eger mutlu degilsen ayril" gibi derdine care uretmeye calistigim yonlendirmelerde bulunuyordum. Ama bu sefer sadece aktif dinleme yaptim. O anlattikca ben onu anladigimi belirttim, soyle hissediyor olmalisin, boyle hissediyor olmalisin diyerek onun kendini benim agzimdan tekrar duymasina yardimci oldum.. Bu gercekten de HEPGUL'un rahat rahat icini dokmesini ve duygularini daha iyi anlayabilmesini sagladi. "Ama sen de soyle yapsaydin, boyle yapsaydin"lar hep dilimin ucuna geldi ama kendimi tuttum cunku biliyorum ki benim uretecegim cozumlere ihtiyaci yok. Sadece dinlenmeye ve anlasilmaya ihtiyaci vardi. Dilerim konusarak, icini bosaltarak rahatlamasina yardimci olabilmisimdir.
Psikanalizde de yapilan bu aslinda, kisinin duygularini ifade etmesini saglayarak kaygilarini ortaya cikariyor ve sonra da bu kaygilari gidermek uzerine calisiyor. Ben de sevdiklerimin kaygilarini gorebiliyorum.. Ama gidermek benim elimde degil elbette.
Mesela HEPGUL'e kavga-dayak sonrasinda ne yaptiklarini sordum. Hicbirsey yokmus gibi hayatlarina devam ettiklerini soyledi. Buradan birbirlerini kaybetme korkularinin cok derin oldugunu ve bu yuzden de sorunlarini konusarak yuzlesmek yerine ortmeyi tercih ettiklerini dusundum. Simdi bu insana 'ayril o zaman kocandan' demek tabii ki ise yaramiyor cunku onun sevgisini kazanmaya, ondan deger gormeye oyle muhtac ki dayak da yese kapiyi carpip gidemiyor.
HEPGUL diyor ki ben onlara herseyimi verdim, cok sevdim, kendi hayatimdan vazgectim... onlar KARSILIGINDA ne yapti?... Ipler burada kopuyor zaten.. Eger yaptigin seyi KARSILIK bekleyerek yaparsan karsindaki bunu hisseder. Sen sonsuz sevgi verdigini de dusunsen karsindaki kendini hic sevilmemis hisseder cunku beklentinin gerceklesmesi icin seviyorsundur..
"Hayatimdan vazgectim, keske yapmasaymisim.." Bazen yaptigimiz seyler siniri asar ve kendi hayatimizdan odun vermeye baslariz FEDAKARLIK yapmaya baslariz. Ama fedakarlik yapmak karsimizdakinin omuzlarina cok buyuk bir yuk bindirir. SIKINTI verir. Bir gun o ugruna neler feda ettiginiz kisi karsiniza gecer "yapmasaydin, ben mi yap dedim" diyiverir.. Haklidir da :) Ama bunu duymak hic de kolay degildir. Dunyasi yikilir insanin. Herseyin fazlasi zarar.. SEVGININ BILE... Iliskilerimizde sevgiye kocaman bir yer acalim ama adini FEDAKARLIK koymayalim, KARSILIGINDA bizi sevmelerini beklemeyelim.. Biz zaten kendimizle barisik, karsiliksiz kosulsuz sartsiz sevebilen bir insan olursak seviliriz de.. HEPGUL un de bir gun bunlari anlamasini diliyorum..

Ikinci siparis

Bugun sirketten sekreter arkadasim operasyon geciren bir arkadasimiz icin Get Well Soon karti yapmami istedi :) Departmanca cicek ve kart yollayacakmisiz, normalde gidip disardan aliyorum ama sen daha guzelini yapabilirsin dedi :) Aksam bu hevesle ilk buyuk boy kartimi yaptim. Bakalim begenecekler mi :)

Sag alt koseye el yazisiyla da olsa designed by LemiSphere yazdim :) Logo tasarimim hazir olana kadar boyle idare edicez artik :)

Hedef#1 Duzenli Spor

Kendime hedefler koyuyorum. Cok motiveyim bu aralarnaman nazar degmesin :)
Hedeflerden biri haftada 3 spor yapmak. Simdilik haftada iki spora gitmeyi basarabildim. Bu hafta uce cikarabilirsem harika olacak. Havalar da duzeliyor, yuruyuse baslarim kesin. Kilomu diyetle degil sporla dengelemek istiyorum. 64.5 oldum :( hedefim 59 :)

Calismak mi calismamak mi iste butun mesele bu

Gecen hafta sevgili Sr. Dir hanim ve SVP bey benimle konustular istifam hakkinda. Ee lemis uzgunmussun anlat bakalim deyince SVP fittirdim.  Dedim benim hislerimi konusmaya gelmedik buraya ortada bir gerceklik var 3 senedir alamadigim bir hak var ortada.. Ustelik onu da konusmaya gelmedik cunku ben istifa ettim konusmak isteyen sizsiniz.. Neyse ciddiyetimi anladi sanirim, senin icin savasicaz elimizden geleni yapicaz diyebildi sonunda her nekadar agzindan kerpetenle almak gerektiyse de bu sozcukleri..
Bu hafta kendimi yeniden ise motive etmeye calisiyorum. Ve farkettim ki daha iyi yapabilecegim, keyif alabilecegim alanlar var. sancili, zorlu ama imkan var. uzun zamandir isleri cok bosladigim icin de epey toparlayacak sey oldugunu farkettim. Simdi tum bunlara girismeli miyim yoksa kararimdan donmeyip bay bay deyip gitmeli miyim. Bana ne vereceklerini, halen bunun icin ne kadar beklemem gerektigini de bilmiyorum. Ama bu haftayi sadece bu iste mutlu olabilir miyim kismini gorebilmeye adamak istiyorum. Yeniden keyif slabilecek miyim calismaktan, kendimi degistirip olmaz bu is dedigim seyleri olura donusturebilecek miyim? Cunku artik biliyorum ki istersen bir yolunu mutlaka buluyorsun. Gecen hafta aldigim performance review dialogu egitiminde egitimci kadin soyle dedi
" there is a diference between being committed and being interested. If you are interested in something, you do it only when circumstances permit. But if you are committed, you except no excuse, only result"
Cok dogru geldi bu bana. Benim problemim committed olmamak, degmez bu sirkete der oldum gecen yollar icerisinde. Ilk basladigimda ne hirsliydim halbuki, her kapiya dayaniyordum ne gerekiyorsa yapiyordum. Yeniden o kararliligi canlandirabilecek miyim icimde bakalim? Bu bana verecekleri terfi ile gerceklesmeyecek onun cok iyi farkindayim. Ancak ben istersem yeniden kendimi motive edebilirim. Yapmak istiyor muyum? Gorucez.. Su yolunu bulacak..

No no no krizi

Dun aksam 2.5 yasindaki oglumla aramizda gecen krizi ve nasil cozumlendigini paylasmak istiyorum.
Cok guzel bir gunun ardindan eve geldigimizde Kaan artik cok yorgundu. Uyku saatini de biraz gecirmistik. Evden iceri girdigimizde No'lar basladi..
Anne - Hadi oglum gel ellerimizi yikayalum
Kaan - No no no no!
neyse ona ikna edebildim.
TV actik, normalde cars movie karsisinda mayisir ve uyku moduna gecerdi ama benim pijamalariyla yaklastigimi gorunce "no uyu - no uyu" diye cirpinmaya basladi. Yorgunluktan yaptigini bilmeme ragmen usteledim ve zorla uzerindekileri cikarmaya basladim. O hiddetlendikte "kizicam bak" diye ben de hiddetlenmeye basladim. Kendi sesimi duyup, benim de yorgunluktan biraz sabirsiz davrandigimi farkedip geri cekildim. Ne bez ne t-shirt hicbisi istemedi uzerinde ben de hepsini cikarttim. Cirilciplak biraktim onu oylece, tamam oglum sen biraz agla rahatla ondan sonra konusalim dedim.
Aglaya zirlaya evin bir kosesinden obur kosesine gitti geldi - bir yandan yan gozle beni ve tepkilerimi izliyor. Gayet sakin davrandim. Bir koltuga oturdum ve bekledim. Ben buradayim oglum, aglaman bitince bana gelebilirsin dedim. Herhalde bi 5-10 dakka surdu mizirdamasi. "yok yok yok" deyip gezindi durdu cirilciplak. Sonra odasina gidince babasi ile konusmasini duydum - babasi dogru zamanda yaklasip bez giydirebilir miyim diye sordu o da evet dedi. Ben de yanlarina gidip pijamani giydirebilir miyim oglum dedim "evet, Kaan iiiiiiiiiiii (aglamasini taklit ederek)" dedi. Ben de evet oglum Kaan cok yorulmus, kiyafet giymek istememis dedim. Simdi giymek istiyor annesi de ona yardim ediyor dedim. Eveet dedi. Hosuna gitti.
Kaan aglamaya basladigina gecen gun okudugum "kirik biskuvi" hikayesi geldi aklima. Cocuklar gun icindeki travmalari aglayarak atabiliyorlar. Ben de oyle dusundum, gunun yorgunlugunu aglayarak atti uzerinden. O yuzden yapilacak en iyi seyin israr edip zorla giydirmek yerine onu kendi haline birakmak olduguna karar verdim. Baski yapip hayir benim dedigim olacak seklinde davranmak yerine ona firsat tanidim duygularini yasamasi icin. Ve sonra rahatlayinca o da ikna oldu zaten giyinmeye. Bu sadece dun aksam degil, ara sira yasadigimiz bir olay aslinda. Her zaman boyle soguk kanli davranamayabiliyorum o zaman da annesinin "insan" oldugunu goruyor oglum :) Yani ben de makine degilim ki onun her onaylamadigim hareketi karsisinda melek sakinligi ile yaklasayim. Ama herseyin fazlasi zarar, ne surekli melek ne de seytanim. Bazen oglunu duymayan - cildirmis anneyim bazen de anlayisli - melek anneyim. Ben her ikisiyim  :)

Nolu's Cafe Al Bandar

Dun aksam Al Bandar'daki Nolu's Cafe'ye gittik. Kapidan girer girmez hos bir atmosfer karsiliyor sizi. Deniz kenarina bar gibi yuksek sandalyeler koymuslar, cok hos olmus. Giris kisminda uzun masalardan olusan bir bolum vardi oraya yerlestik cocuklar da rahat rahat kosup eglendiler. Etrafa verdigimiz rahatsizliktan oturu ozur dileriz kihkihkih

Konum: AlBandar, Al Raha'nin karsisi. Sehre uzak ama bizim eve yakin. Al Bandar'in meydani da cok guzel olmus, aksam keyifli bir yuruyus ve yemek-kahve tatli sohbet icin harika olmus.
Menu: Epey zengin bir menusu vardi. Salatalar, mezeler, burger, kebaplar, makarna, pizza.
Denediklerim: Afgan mantisi harikaydi, lazanya ile manti arasi bir sey. Somon Kabap yedim inanilmaz lezzetliydi!
Fiyat: 5 ana yemek, 2 baslangic,  2 cocuk menusu, 3 kahve icin 750dhs civari bir fatura geldi.
Ortam: Iceri girer girmez iyi ki gelmisiz dedirten ferah bir ortam. Yuksek tavanli kisimda oturduk biz kapinin orada, cok guzeldi. Denize dogru bakan bar masa sandalyeler de iki kisilik yemeklerde hos olabilir.
Servis: Oldukca hizliydi, sicak bir garsonumuz vardi.
Tekrar gider miyim? Kesinlikle evet :)

Daldan dala - coaching

Az evvel Effective Parenting Skills diye bir seminerden ciktim, Etisalat wellness program icin gelmisler Dubai' de bir firma authenticity coaching and consulting. Ufkum acildi, neden olmasin dedim? Esimle arada bir lafi gecerdi coaching yapabilirim diye konusurduk. Tam da simdi yelken acmisken tum olasiliklara NEDEN OLMASIN? Yari zamanli yapabilecegim ve gelistirebilecegim bir is kolu. Konusmayi, dinlemeyi ve insanlara yardimci olmayi cok seviyorum, sunumyapmayi topluluk onunde konusmayi cok eglenceli buluyorum..... Psikoloji ve psikanaliz ile de cok yakindan ilgiliyim :) valla bu is tam bana gore! Eylemlerim devam edecek.. Biraz daldan dala konuyor gibi hissetsem de hersey mumkun bu dunyada hissini de koruyorum.. Gorecegiz bakalim...

14:43> ve yaptim :) ilk egitime yazildim bile :) kendime sasiyorum gercekten de. 33 yasima kadar herseyi ince eleyip sik dokudum, planladim planladim sayfalarca planladim, tatillerimi bile planladim... Ama kalbimden gecen seslere hep "zamani gelince" dedim risk alamadim. Simdi ise risk denizlerine atlayip kulac kulac yuzecek moda gectim. Psikanaliz ilk meyvelerini vermeye basladi zannediyorum :) Kendimi her turlu olasiliga acik hissediyorum, herseyi yapabilecek gibi hissediyorum. "Once su lazim, sonra bu lazim, yok su da olsun ondan sonra" lar geride kaldi.. Nasil? Inanin bilemiyorum.. Bir anda olmadi, bu bir surec. Diyorum ya buyuyorum, degisiyorum. Su anda karsima cikan firsatlara iki kriterle bakiyorum
- icime siniyor mu? Kalbimi hoplatiyor mu?
- imkanim var mi zaman ve maddi acidan
Cevap evet ise atliyorum :) bakalim beni nerelere goturecek bu macera.
Kocluk egitimi bir yila yayilan bir surec, almam gereken bes egitim var. Bu subat baslarinds tamamlanacak. Ondan sonra da 6 aylik bir surec var, bir kocun denetiminde koclu, yapicam vs vs vs.. Bu is tam bana gore! Oyle hissediyorum ;)

Tahinli kek harika bir sey!

Cayin yaninda tahinli kekim i yiyorum.  Mmmmmm bu lezzet beni benden aliyooooorrrrr! 76 kilodan 58 lere dusmustum ama hazirandan bu yana cikis trendindeyim.  64.4 olmusum :( ama yeme istegime karsi koyamiyorum.  Tek bildigim bu da surecin bir parcasi. Nasil bebekler emzikleriyle kendilerini daha konforlu,  guvende hissederler ben de kaygilarim arttiginda emzigime ( yemek yemek) sariliyorum. Kimse mememi elimden almasin avazim ciktigi kadar aglarim vallllaaa ;)