Zaman geçmiş.. hem de nasıl :) Sular akmış, yolunu bulmuş. Bu bloğa en son birşeyler yazalı 2,5 seneden fazla olmuş..
2,5 sene evvel şu anda İstanbul'da bir hayat kuracağım söylense hayatta inanmazdım. İstanbul'dayım artık, kendimi vatanımla bu kadar sıcak ve yakın bir ilişkide bulmayı beklemiyordum ama dedim ya sular akmış ve yolunu bulmuş. Büyümüşüm, olgunlaşmışım, yaşadıklarım bana 'herşeyin çaresine bakabilirim' demeyi öğretmiş. Bu öyle kör, kendini üstün gören tonda bir söylem değil; aksine, köklü, sağlam ve dingin bir ton bu. 'Herşeyin çaresine bakabilirim'.. Buna inanmak insana çok güzel bir his veriyor, adım atabilme gücü, keşfedebilme gücü, hata yapabilme gücü..
İstanbul'a geleli 7 ay oldu. Yerleştim, köklenmeye başladım. Değişim zor, dönüşüm sarsıcı ama aynı zamanda çok zengin bir duygu. Yani en sevdiğiniz tatlarla aromalanmış bir yemek yer gibi, tadı leziz ama görüntüsü de şekli de bir şeye benzemiyor, değişik işte.. tatmaya, koklamaya korkuyor insan. Ama her lokmada doyuma ulaşarak yiyorsun, doyurucu, besleyici.
Bu geçen zamanda hayata farklı gözlerle bakmayı öğrendim, kendime anlayış göstermeyi, karşıma çıkan deneyimleri kabullenmeyi, bilinmeyenden keyif almayı, keşfetmenin heyecanını öğrendim; sevmeyi öğrendim, kalpten ve yargılamadan sevmeyi... Hayat bir serüven ve ben de başroldeyim, önce ben demeyi öğrendim... Önce ben derken çevremdekilere olan etkimi, sorumluluklarımı da sahiplendim, büyüdüm, büyüyorum.. Kim olduğumu, ne olmak ve ne yaratmak istediğimi sorguluyorum, sormayı öğrendim.. sorular sormayı, en zor soruları da kendime sormayı öğrendim.. cevapları olmasa da sorularla yaşamayı öğrendim. Hayatıma sahip çıkmayı öğrendim.. kararlar vermeyi, her kararın bir seçim olduğunu kabullendim.. Varolmayı öğrendim.. Artık BEN VARIM diyebiliyorum, ben varım ve varlığım bu dünyada fark yaratıyor, bunu böbürlenmeden olması gerektiği gibi doğallıkla söyleyebilmeyi öğrendim. Ne mutlu bana.. mutluluğu öğrendim.. mutluluğun hedef değil hayat yolculuğunda topladığım değerli taşlar, madenler olduğunu öğrendim.. Bu yolculuğa değer katan, hafifleten, canlandıran ve daha büyük adımlar için teşvik eden... Paylaşmayı öğrendim, paylaştıkça herşeyin daha da arttığını öğrendim, bolluk bereketin paylaşmaktan doğduğunu öğrendim.. Daha öğrenecek çok şey var ve ben herşeyi öğrenme kapasitesine, değişme kapasitesine sahip olduğumu öğrendim.. Öyle yüce bir varlık ki şu insanoğlu, hayatın kendisine verilmiş bir hediyeyiz bence, ayak uyduramayacağımız, baş edemeyeceğimiz hiçbirşey yok. Tüm bunları hissedebildiğim, görebildiğim ve hazır olduğum için minnettarım. Yarınları sabırsızlıkla ve küçük bir çocuk gibi heyecanla bekliyorum.. Bakalım bu yolculukta neler yaratabileceğiz hep birlikte, iyi ki VARIZ!
No comments:
Post a Comment