Kendini elestirmek

Gecenlerde arkadaslarimla insanin kendini elestirmesi uzerine yazisiyorduk.  Bence kendi icine bakabilmek, kendini elestirebilmek gelisim icin gerekli bir meziyet. Dusunuyorum da.. ne zaman kendi icime bakar oldum acaba.. Zannediyorum evlendikten sonra, kendi yuvami kurup ilk defa kendime ait bir ortamim olduktan sonra farketmeye basladim bir seylerin beni mutsuz ettigini.. Herseye sahiptim, harika bir is, harika bir es, harika bir ev... ama surekli agliyordum. O zaman icimde bir seylerden kaynaklandigini farkettim ve psikanalize gitmeye basladim. Ic dunyami, kim oldugumu, ne istedigimi sorgulamaya, bulamadigim cevaplari aramaya koyuldum.

Kendi icine bakabilmek, can yakan bir surec. Cunku insan kendini kandiramiyor, zamanla kendi kendinin en sert elestirmeni oluyor. Bunu yapabildigim icin kendimle de daha barisik olmaya basladigimi hissediyorum. Kendimi oldugum gibi kabul etmeyi ogreniyorum. Boyle davrandim, boyle hissettim, su nedenle boyle davranmis olabilirim, soyle iyilestirebilirim vs vs vs.... Bazen kendime sasiriyorum.. :) kendi kendimi sasirtmaya devam edecegim sanirsam uzunca bir sure daha..