Isbasi.. Turkiye'deyken pazartesi sendromu idi simdi pazar sendromu. Geldim ise.. Haftasonu arasindan sonra beni tek motive eden sey cici bici giyinip suslenip evden cikmak. Ise dair hicbir heyecanim kalmadi. Uzun zamandir da boyle. 3 eylulde istifa ettim, kabul etmiyoruz bize 2-3 hafta ver ne yapabilecegimize bakalim dediler. Bekliyorum.. Peki neden? Bu sabah hissettiklerimi degistirebilecek mi bana sunacaklari? Neden bekliyorum? Bunun yerine evimde hobilerimle vakit gecirip aklimdan gecen fikirlere adam akilli zaman ayirip oglumla ilgilenip cok daha kaliteli zaman gecirebilirim. Bakalim su yolunu nasil bulacak...
12:11 > Az evvel bir toplanti yaptik.. Ben benim mudur ve benimle calisan iki kisi. Toplantiyi talep eden mudurum. Iki tane urunum var bunlarin performansindan memnun degilmis yonetim, nasil iyilestiririz? Gayet guzel, beklentim beraber brainstorming yapmak ve goremedigimiz alanlara el atip sinirlarimizi zorlayip belki de ortaya hakkaten fark yaratacak birseyler cikartmak. Toplaniyoruz. Herkes birbirine bakiyor, toplantiyi isteyen mudur onda da tik yok.. Ben sozu aliyorum, toplantinin konusu bu nasil ilerlemek istersin diye mudurume soruyorum ses yok. O zaman diyorum performansi etkileyen basliklari belirleyip her alani kendi ozelinde tartisalim fikirler ortaya atalim.. Tum toplanti boyunca birileri de birseyler ortaya cikartsin diye itekleyip durdum. Sorular sordum, yok... Sonunda mudurum bence bunlar yeterli, yeteri kadar sey yapiyoruz zaten demez mi... Ama ortaya ne performansi artiracak bir fikir atildi ne de yenilikci bir fikir. Her gun yaptigimiz seyleri konusup bir de mudurden nerdeyse aferin alacaktik. Simdi diyeceksiniz ki bunun nesi kotu? Surasi... Ortamda kendimi daha ileriye goturecek itici kuvvetler yok.. Benden ustun fikirler ureten beyinler yok.. Ben neden caba sarfedeyim ki diye kalakaliyorum.. Ben fikir atsam da bunu uygulayip takdir edecek insanlar yok.. Al sana bir baska istifa nedeni...
No comments:
Post a Comment